''Μανια καταδιωξης της... πλασματικης καταξιωσης''

Πολλοι αναρωτιουνται τι ειναι αυτο που ''εμποδιζει'' τη συσπερωση των οργανωσεων, κινηματων, συλλογικοτητων, οχι μονο σε επιπεδο αυτοτελειας, αλλα και σε εππεδο ευρυτερου συντονισμου, κατι το οποιο αποτελει τη βασικη αιτια στασιμοτητας διευρυνσης του γενικου κινηματος.
Αντι να αναρωτιουνται, θα ηταν καλυτερα να κοιταχτουν στο καθρεφτη του σπιτιου τους και σιγουρα θα βρουν την απαντηση που ζητουν. Απο τη στιγμη που αυτοσκοπος της ''ενασχοληση τους με τα κοινα'' ειναι η αυτοπροβολη και η αποκομιση προσωπικου οφελους (για δικους του λογους ο καθενας) γραφοντας επι της ουσιας ''στα παλια τους τα παπουτσια'' το κοινο συμφερον, δεν θα πρεπει να υπαρχουν αποριες και αν υπαρχουν, ειναι για ξεκαρφωμα.
Το τραγικο ειναι οταν τα συγκεκριμενα ατομα ''βγαινουν στη σεντρα'' γινονται ρομπες κοινως, βγαζουν μια εντελως ηλιθια αυτοαμυνα προσπαθωντας να στρεψουν αλλου τα....βελη, κατι το οποιο τους καθιστα ακομη πιο ηλιθιους, ανεπαρκεις και επικινδυνους.
Το μονο παρηγορο ειναι μεσα στη ''μανια καταδιωξης της... πλασματικης καταξιωσης'' που τους διακατεχει, κανουν τη μια μαλακεια πανω στην αλλη, για να μπαλωσουν τη μια τρυπα ανοιγουν αλλη και τελικα το υφασμα που κρυβονται ''γινεται σιθρου'' αποκαλυπτοντας τι κρυβεται απο πισω.