...Νὰ ζήσετε τὴ ζωή σας μὲ τρέλλα,
νὰ ζήσετε παράλογα,
νὰ σκοτώσετε τὴ λογικὴ
ποὖνε ὁ φονιὰς τῆς χαρᾶς καὶ τῆς ζωῆς,
νὰ τολμήσετε νὰ κάνετε τὰ δύσκολα,
τὰ μεγάλα, τὰ σημαντικά,
ν᾿ ἀκολουθήσετε τὰ δύσβατα μονοπάτια,
ν᾿ ἀφήσετε νὰ θρονιαστεῖ στὴν καρδιά σας
γιὰ πάντα ἡ ἄνοιξη καὶ τὸ χαμόγελο στὰ χείλη,
ν᾿ ἀγαπήσετε μὲ πάθος
καὶ νὰ καεῖτε ἀπ᾿ τὴ φλόγα τῆς ἀγάπης σας,
νὰ κάνετε τὸν πόνο, τὴ χαρά,
τὴν κάθε σας στιγμὴ τραγούδι,
κι᾿ ὅταν ἔρθ᾿ ἡ ὥρα ἡ στερνὴ νὰ πεθάνετε
ὄχι ἀπὸ πλῆξι, ἀλλὰ ἀπὸ εἰλικρίνεια
ὅπως ὁ φίλος τζίτζικας,
ποὺ τόσο ὡραία τὰ ἔλεγε
μὰ μεῖς τὰ παίρναμε γιὰ γκρίνια....
Μαρία Πολυδούρη
Ανεπίδοτη επιστολή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου