Φόβος ενάvτια στην ελεύθερη σκέψη......

Ο έλεγχος των µελών ενός κοινωνικού συνόλου ήταν ανέκαθεν ένα από τα κυρίαρχα θέµατα που απασχολούσε τις αρχές της εξουσίας του. Η διαµόρφωση χαρακτήρων, συνειδήσεων και
γενικότερα προσωπικοτήτων, ο περιορισµός της ελεύθερης σκεψης και βούλησης και η εξάρτηση των µελών από οικονοµικούς και πολιτικούς παράγοντες είναι τα κυριότερα µέσα που χρησιµοποιούνται για τον έλεγχό τους.Η ελεγχόµενη διαµόρφωση της προσωπικότητας του ατόµου συντελείται κυρίως µέσα από το εκπαιδευτικό σύστηµα. Η παγκοσµιοποίηση και η απελευθέρωση των πληροφοριών αποτέλεσε µια τροχοπέδη στην ελεγχόµενη διαµόρφωση, αφού η γνώση στις µέρες µας δεν περιορίζεται µόνο στην πληροφόρηση µέσα από το εκπαιδευτικό σύστηµα. Η µαζική όµως τροφοδότηση κατευθυνόµενων πληροφοριών µε σκοπό τον έλεγχο των γνώσεων συµβάλλει στην κατεύθυνση της ελεγχόµενης διαµόρφωσης.

Η εξάρτηση των µελών ενός κοινωνικού συνόλου από οικονοµικούς και πολιτικούς παράγοντες δεν µπορεί να έχει καθολική επιρροή, δεδοµένου ότι δεν µπορεί να έχει υποχρεωτικό χαρακτήρα. Συγκεκριµένα δεν είναι δυνατό σε κανένα πολιτικό σύστηµα να υποχρεωθούν όλοι οι πολίτες να πάρουν δάνεια ή να γίνουν ενεργά µέλη µιας κοµµατικής οµάδας, ακόµα κι αν αυτό το πολιτικό σύστηµα είναι µόνο κατ' επίφαση δηµοκρατικό.

Ο περιορισµός της ελεύθερης σκέψης και βούλησης αποτελεί συνεπώς το κυριότερο µέσο ελέγχου. Η δηµιουργία αναγκών όπως η συγκέντρωση υλικών αγαθών τεχνολογίας, ένδυσης, διασκέδασης, παρόλο που διευκολύνουν τη ζωή του ανθρώπου καταλήγουν τελικά
να την υποβαθµίζουν. Οι ανάγκες αυτές, που είναι πλασµατικές και όχι ουσιαστικές, γίνονται κυρίαρχη έγνοια του ανθρώπου, τον αποπροσανατολίζουν από όσα πραγµατικά έχουν σηµασία περιορίζοντας έτσι σταδιακά   την ελεύθερη σκέψη. Η πίεση στον χώρο εργασίας, οι διάφορες ατοµικές δραστηριότητες, ο ανταγωνισµός, η αποµόνωση συµβάλλουν όλα στην ίδια κατεύθυνση. Κυρίαρχο όµως όπλο για τον περιορισµό της ελεύθερης σκέψης και βούλησης είναι ο φόβος!!!!!!!!!!!!!.

Ο φόβος για τις συνέπειες µιας πράξης µπορεί να αναστείλει ακόµα και την επιθυµία της πράξης αυτής. Και ο µεγαλύτερος φόβος είναι ο φόβος για το µέλλον. Αυτό που πρόκειται να συµβεί και
όχι αυτό που συµβαίνει τώρα!!!!!!!!!!!!!!. Δεν είναι τυχαίο που ο Όργουελ ανέφερε την αστυνοµία της σκέψης και τον φόβο των συνεπειών ως το χειρότερο µέτρο του ολοκληρωτικού καθεστώτος του Μεγάλου Αδερφού. Η αναµονή και ο φόβος για αυτά που θα συµβούν στον «θάλαµο 101» ήταν το κυριότερο στάδιο της προετοιµασίας της αλλοτρίωσης και όχι το ίδιο το βασανιστήριο του θαλάµου. Έτσι κατάφερε ο φόβος να νικήσει το κορυφαίο των ανθρώπινων συναισθηµάτων τον έρωτα!!!!!.

Με παρόµοιο τρόπο χρησιµοποιείται και από τις θρησκείες σε όλον τον κόσµο ο φόβος. Τα βασανιστήρια και οι τιµωρίες που ΘΑ υποστούν µετά τον θάνατο κάνουν τους πιστούς να ακο-
λουθούν τις εντολές της κάθε θρησκείας. Η συντέλεια του κόσµου που ΘΑ συµβεί και η σωτηρία των πιστών, πιστών όχι µόνο στις πράξεις αλλά και στις σκέψεις, οδηγούν στην υπακοή.
Ακόµα και στα µικρά παιδιά χρησιµοποιείται ο φόβος για τον έλεγχο των πράξεών τους. Ο «µπαμπούλας» που ΘΑ έρθει, η τιµωρία που ΘΑ υποστούν αναγκάζει τα παιδιά να πράξουν παρά
τη θέλησή τούς. Σύµφωνα µάλιστα µε παρατηρήσεις ακόµα και το έµβρυο στη διάρκεια της κύησης αισθάνεται φόβο κάτω από ορισµένες συνθήκες και αντιδρά.Ο φόβος χρησιµοποιείται και από τις

αρχές της πολιτείας για τον περιορισµό κάθε αντίθεσης και αντίδρασης. Φόβος για αυτά που ΘΑ συµβούν στον καθένα, στις διάφορες οµάδες αλλά και στο σύνολο του κράτους και γενικότερα
στον κόσµο όλο. Με κάθε µέσο γίνεται διασπορά πληροφοριών που στόχο έχουν τον εκφοβισµό πολιτών και τον εξαναγκασµό τους να σταµατήσουν να σκέφτονται ελεύθερα. Αποστειρώνεται
έτσι η κοινωνία από κάθε επαναστατική ιδέα και οδηγείται σε µοιρολατρική αδράνεια.

Σύµµαχο στον εκφοβισµό αποτελεί και η ανάγκη του ανθρώπου για σταθερότητα. Η σταθερότητα όµως που υπόσχονται µέρη της πολιτικής ηγεσίας είναι σε µια κατάσταση που φανερά είναι ανυπόφορη και κάλλιστα θα µπορούσε να χαρακτηριστεί φρικτή. Περίτεχνα έτσι παρουσιάζονται οι προσπάθειες ανατροπής της πολιτικής κατάστασης ως αποσταθεροποιητικές µε καταστροφικά αποτελέσµατα και το θάρρος που απαιτείται σε κάθε αγώνα για ανατροπή εκµηδενίζεται κάτω από
την προπαγάνδα των συνεπειών και την καταστροφολογία!!!!!Σταδιακά οι πολίτες συνηθίζουν το νέο 

καθεστώς λιτότητας, το οποίο έχει βαπτιστεί σταθερό, αλλά κάθε άλλο παρά σταθερό είναι. Η ανάγκη να παραµείνει «σταθερό» δηµιουργεί νέα µέτρα ή καλύτερα νέες ποινές που καλούνται οι πολίτες να υποστούν. Και όλα αυτά από το φόβο της κατάρρευσης σε µία ενδεχόµενη ανατροπή. Μια
κατάρρευση που κάθε άλλο παρά δεδοµένη είναι και ενώ θα έπρεπε να αναλύεται και να πιθανολογείται, της δίνεται ο χαρακτήρας της βεβαιότητας για λόγους εκφοβισµού. Συνεπώς, υπό την
επίδραση του φόβου αναζητείται η λύτρωση µέσα από υποσχέσεις ουτοπικές και λύσεις ανυπόστατες. Ο φόβος τυφλώνει και κάνει τον κόσµο να επικροτεί πολιτικές που δυστυχώς φαίνεται να οδηγούν στην καταστροφή αφού µέρα µε τη µέρα η κρίση γίνεται βαθύτερη παρουσιάζοντας αδυναµία ανά-
καµψης.Δυστυχώς το πολιτικό σύστηµα εκµεταλλεύεται τις αδυναµίες του ανθρώπου. Αυτοί που θα έπρεπε να εµπιστευόµαστε µας προδίδουν προδίδοντας έννοιες όπως η δικαιοσύνη, η αλήθεια, 

η εµπιστοσύνη, η δηµοκρατία. Ευτυχώς όµως, ο ανθρώπινος νους έχει τη δύναµη να σκέφτεται να κρίνει και να αποφασίζει έστω και αν κάποιοι προσπαθούν να τον ελέγξουν. Ακόµα και κάτω
από τον φόβο οι αντιδράσεις µέρα µε τη µέρα πληθαίνουν και σίγουρα κάποια στιγµή θα ακουστούν..... δ υ ν α τ ά!!!!!!!!!!!!!!!!!.