Πριν λίγο καιρό ακούσαμε την Ομοσπονδία Αρτοποιών Ελλάδας να διαμαρτύρεται διότι οι Έλληνες αρτοποιοί αγοράζουν ακριβότερα τα άλευρα από ότι τα προμηθεύονται οι Ευρωπαίοι συνάδελφοί τους. Αυτό σημαίνει πολύ απλά ότι τη στιγμή που οι καταναλωτές δοκιμαζόμαστε από την κρίση και την στιγμή που πληθαίνουν τα κρούσματα συνανθρώπων μας που ζητούν από τους αρτοποιούς να τους κόβουν το ψωμί στα 2 ή στα 4 ή ακόμα και μια φέτα, κάποιοι χονδρέμποροι πλουτίζουν σε βάρος μας.
Όλα αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα που έχει παραγωγή σιτηρών, τα οποία, όχι σπάνια, σαπίζουν στα σιλό αδιάθετα!
Τα πράγματα έχουν αλλάξει δραματικά γύρω μας, ακόμη και στη ζωή των παιδιών. Πληροφορούμαστε με μεγάλη ανησυχία ότι πλέον στα σχολεία όλο και περισσότερα παιδιά στα διαλείμματα δεν έχουν έστω κάποιο κουλούρι, ενώ το μεσημεριανό φαγητό στο ολοήμερο για κάποια είναι μια φέτα ψωμί.
Νομίζω πως στην περίπτωσή μας ταιριάζουν τα λόγια του Όλαφ Πάλμε, πρώην Σουηδού Πρωθυπουργού: Η μάχη που πρέπει να δώσουμε δεν είναι κατά του πλούτου, αλλά κατά της φτώχειας...
Βασιλική Μαυρομάτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου