Ο Αντιφασιστικός Αγώνας ή θα είναι Αντικαπιταλιστικός & Αντικρατικός ή δεν θα είναι τίποτα....

Αυτοί που είναι αντίπαλοι του φασισμού χωρίς να είναι αντίπαλοι του καπιταλισμού, αυτοί που παραπονιούνται για τη βαρβαρότητα που αιτία τάχα έχει τη βαρβαρότητα την ίδια, μοιάζουν μ’ ανθρώπους που θέλουν το μερτικό τους απ’ το αρνί χωρίς όμως να σφαχτεί, θέλουν να φάνε το κρέας, να μη δουν όμως τα αίματα...... 

Μπέρτολτ Μπρεχτ

Πάνω στα συντρίμμια του θρυμματισμένου μεταπολιτευτικού «συμβολαίου», η καπιταλιστική κρίση επελαύνει πάνω και μέσα από τις ζωές μας. Πάνω και μέσα από τις ζωές εκατομμυρίων ανδρών και γυναικών, ντόπιων και...
μεταναστών, εργαζόμενων και άνεργων, προλετάριων και προλεταριοποιημένων, απόκληρων και απόβλητων της «καλύτερης δημοκρατίας που είχαμε ποτέ».

Το κράτος των αφεντικών θωρακίζεται επιβάλλοντας τον ολοκληρωτισμό του. Η καθεστωτική προπαγάνδα καθιστά σε «εθνικό πρόβλημα» το ταξικό ζήτημα και σπέρνει τον τρόμο και τον πανικό, τη μοιρολατρία και το φόβο, τη σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό για να θερίσει κοινωνικό εκφασισμό και εθνική ενότητα. Τίποτα δεν είναι ίδιο, τίποτα δεν θα μείνει ίδιο...

Η κρίση, αυτή η κοινωνικοπολιτική κατάσταση μόνιμης έκτακτης ανάγκης, αυτή η διαδικασία στασιμότητας και αναδιάταξης της αξιοποίησης του κεφαλαίου, ξαναμοιράζει την τράπουλα της αστικής τάξης και του πολιτικού συστήματός της. Τη στιγμή που κάποια παλιά χαρτιά του κεφαλαίου και της πολιτικής του καίγονται ή οδεύουν προς την πυρά και κάποια άλλα προσαρμόζονται ή προσπαθούν να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα, κάποιοι «νέοι» και «άφθαρτοι» άσοι της πολιτικής χειραγώγησης και της ταξικής εκμετάλλευσης απαιτούν τα δικά τους ενισχυμένα κομμάτια από την πίτα της εκλογικής προσόδου και της βίαιης αναδιανομής του πλούτου προς τα πάνω.

Το κουφάρι του απόλυτου τοτέμ της μεταπολίτευσης, του Πα.σο.κ, διαμοιράζεται σε σοσιαλδημοκράτες παλαιάς και νέας κοπής, σε ανέκαθεν «ανανεωτές» και πάλαι ποτέ «ευρωκομουνιστές», σε «μαρξιστές» της ορθοδοξίας και του πατριωτισμού.
Η δεξιά των νοικοκυραίων, η κατεξοχήν αστική παράταξη πασχίζει για να βρει τον «παλιό καλό» εθνικόφρονα εαυτό της και οι νεοφιλελεύθεροι ζηλωτές της ελεύθερης αγοράς αναζητούν τον δικό τους διακριτό ρόλο.

Η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα… Μέσα σ’ αυτήν την αναμπουμπούλα, οι πιο γνήσιοι και ξεδιάντροποι απόγονοι των χιτών και των ταγματασφαλιτών, των μπουραντάδων και των εσατζήδων, το κόμμα των παρακρατικών νεοναζί, των κυπατζήδων και των «αγανακτισμένων πολιτών», των μαφιόζων και των νταβατζήδων αναβαθμίζεται θεσμικά με τις ευλογίες εκατοντάδων χιλιάδων ψηφοφόρων της ελληνικής δημοκρατίας.

Δεν είμαστε απ’ αυτούς που πέφτουν απ’ τα σύννεφα από τους ναζιστικούς χαιρετισμούς τους, απ’ τον ιστορικό αναθεωρητισμό τους σε σχέση με το Ολοκαύτωμα και την ύπαρξη νεκρών κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, απ’ τη ρατσιστική τρομοκρατία τους, από τη θρασύδειλη βία τους εναντίον μεταναστών, μειονοτικών, ομοφυλόφιλων και αντιφρονούντων, απ’ την εκλογική, ιδεολογική και επιχειρησιακή συμπόρευσή τους με τους στρατιωτικοαστυνομικούς μηχανισμούς, από τη διαχρονική ασυλία που απολαμβάνουν από την ταξική δικαιοσύνη του κράτους των αφεντικών. Όλα αυτά αποτελούν κοινούς τόπους για όσους και όσες δεν έπαψαν εδώ και χρόνια να μάχονται πολύμορφα και αδιαμεσολάβητα ενάντια στους απεχθέστερους εχθρούς της ανθρώπινης ελευθερίας και αξιοπρέπειας, τους κρατικοθεσμικούς συνεργάτες τους και τους κοινωνικούς συμμάχους τους.

Αν υπάρχει μια συνειδητοποίηση πολύτιμη για την Τάξη μας, για τις επικίνδυνες τάξεις των πληβείων και των κολασμένων, για τις επικίνδυνες τάξεις των από κάτω του καπιταλιστικού κόσμου, αυτή δεν είναι άλλη από εκείνη που ρίχνει φως στο σήμερα της ιστορικής αλήθειας που κραυγάζει: Οι φασίστες είναι τα μαντρόσκυλα του Κεφαλαίου. Μέσα σε λιγότερο από ένα εξάμηνο «κοινοβουλευτικού βίου», οι χρυσαυγίτες έχουν προλάβει, μεταξύ άλλων, να υπερασπιστούν τα κέρδη και τη συσσώρευση κεφαλαίου του τραπεζίτη Σάλα της τράπεζας Πειραιώς, της οικογένειας Λάτση, του ντόπιου εφοπλιστικού κεφαλαίου και των μαφιόζων προέδρων των π.α.ε όπως ο Μαρινάκης και ο Αλαφούζος καθώς επίσης και να αναδειχτούν σε άτυπους εκπρόσωπους και υπερασπιστές των «ενόπλων δυνάμεων» και του παπαδαριού.

Όλο αυτό το «αντισυστημικό» κοινοβουλευτικό έργο πλαισιώνεται από τη σύσταση δουλεμπορικών γραφείων εύρεσης εργασίας με 18 ευρώ μεροκάματο και τη διοργάνωση συσσιτίων ελεημοσύνης «μόνο για έλληνες», από την εξαπόλυση πογκρόμ εναντίον μεταναστών προλετάριων, την προπαγάνδα ενάντια σε κάθε απεργία και κατάληψη, τη στοχοποίηση κάθε εργατικής διαδήλωσης και διεκδίκησης ως «αντεθνικής δράσης».

Μετά απ’ όλα αυτά, μόνο τυχαία δεν μπορεί να κριθεί η προώθηση τους από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, που κατά τ’ άλλα ξέρουν να «καταδικάζουν τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται» και να προμοτάρουν την ανιστόρητη «θεωρία των άκρων», αφού το σύνολο της νεοναζιστικής δράσης βρίσκεται σε απόλυτη ευθυγράμμιση με τους σχεδιασμούς και τις επιδιώξεις του ελληνικού κεφαλαίου, του κράτους του και των υπερεθνικών συμμάχων του. 

Μέσα στη συνθήκη της κρίσης θέτονται οι προϋποθέσεις για την έλευση της «ανάπτυξης»: εντατικοποίηση της ταξικής αφαίμαξης και βάθεμα της κοινωνικής λεηλασίας, γενίκευση της υποτίμησης και της απαξίωσης της μισθωτής εργασίας, φτωχοποίηση και περιθωριοποίηση ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων, θεσμοποίηση του ρατσιστικού απαρτχάιντ και των κρατικών εκκαθαριστικών επιχειρήσεων εναντίον των «περισσευούμενων» μεταναστευτικών πληθυσμών, ξήλωμα των ταξικών κατακτήσεων που έχουν κερδηθεί με αγώνες και αίμα, προώθηση του κοινωνικού εκφασισμού και του εθνικού κανιβαλισμού, επέλαση του καπιταλιστικού ολοκληρωτισμού. 

Η εξουσία των αφεντικών μας προστάζει να προσκυνήσουμε το άθλιο παρόν και ν’ αποδεχτούμε το ακόμα πιο επαίσχυντο μέλλον που μας προετοιμάζει, μας καλεί να ζήσουμε και να πεθάνουμε σαν εθελούσιοι σκλάβοι, σαν εξανδραποδισμένοι δουλοπάροικοι του 21ου αιώνα.

Σχεδόν έναν αιώνα πριν, λίγο πριν το ιταλικό Κεφάλαιο προωθήσει στην εξουσία τους μελανοχιτώνες φασίστες του Μουσολίνι, ο  Ερρίκο Μαλατέστα προειδοποιούσε το προλεταριάτο: Αν αφήσουμε αυτήν την ευνοϊκή στιγμή να πετάξει, αργότερα θα πληρώσουμε με δάκρυα και αίμα τον φόβο που προκαλέσαμε στην αστική τάξη. Η Ιστορία συνεχίζει να μιλάει και από τους φλογισμένους δρόμους της Αθήνας και των άλλων ευρωπαϊκών μητροπόλεων μέχρι κάθε γωνιά του παγκοσμιοποιημένου καπιταλιστικού κτήνους, μας θυμίζει το αυτονόητο: Το ανεκπλήρωτο παρελθόν συνεχίζει να αποτελεί υποχρέωση για εμάς. Τίποτα δεν τελείωσε, όλα συνεχίζονται…

Κεφάλαιο και Κράτος γεννούν τον φασισμό

Αντιφασιστική Ταξική Ενότητα στη δράση

Αντικαπιταλιστικός &Αντικρατικός Αγώνας με όλα τα μέσα ενάντια στο Κεφάλαιο, το Κράτος & τους φασίστες του.