Οι ΜΚΟ συμβάλλουν στην αφομοίωση των εγχειρημάτων
αυτοοργάνωσης από το κράτος και με τη δράση τους προωθούν τη συμμόρφωση προς τις
επιταγές της κυρίαρχης ιδεολογίας. Η λογική του κράτους υπαγορεύει την ανάγκη
κατασκευής νέων, έμμεσων μορφών ρύθμισης και ελέγχου της κοινωνίας, πλάι στις
παραδοσιακές μεθόδους πειθάρχησης και καταστολής, χρησιμοποιώντας ακόμη και τη
γλώσσα και τις μορφές αγώνα των κινημάτων. Από την Αργεντινή, τη Χιλή και την
Ουρουγουάη ως τη Βραζιλία, τη Βολιβία, τον Ισημερινό και το Μεξικό, οι ΜΚΟ έχουν
υπηρετήσει αυτήν την ανάγκη ως μηχανισμοί συνάρθρωσης του κράτους με τα
κοινωνικά κινήματα: «οι
νέες μορφές διακυβέρνησης στοχεύουν κατευθείαν στην καρδιά των κοινωνιών εν
κινήσει. Εισβάλλουν στους χώρους τους, όχι με οπλισμένους στρατιώτες, αλλά με
πληρωμένους από διεθνείς χρηματοδότες τεχνικούς».
Μέσα από τις διαδικασίες της Λαϊκής Συνέλευσης
Καισαριανής για τη στέγαση αυτοοργανωμένων δομών στο εγκαταλειμμένο κτίριο του
ΠΙΚΠΑ, βιώσαμε τον ρόλο των ΜΚΟ ως μηχανισμών χειραγώγησης και αφομοίωσης των
κινημάτων γειτονιάς. Στη συγκέντρωση για το άνοιγμα του χώρου δεν
αιφνιδιαστήκαμε από τους μηχανισμούς καταστολής που περιμέναμε να τον «φυλάνε»,
αλλά από τη δημοτική Αρχή που μας «υποδέχτηκε», για να μας παρουσιάσει το
πρόγραμμά της για το άνοιγμά του ως βρεφονηπιακού σταθμού. Με συνοπτικές
διαδικασίες, μέσα στον Αύγουστο, είχαν ήδη ολοκληρώσει τις απαραίτητες εργασίες,
είχαν εξασφαλίσει προσωπικό, είχαν σχεδιάσει και τη λειτουργία κοινωνικού
παντοπωλείου στον ίδιο χώρο, ακόμα και συσσίτιο ετοίμαζαν. Ενώ το δημόσιο
σύστημα υγείας και πρόνοιας κατέρρεε, με τις πατέντες του εθελοντισμού και των
ΜΚΟ, φτιάχτηκε στη γειτονιά μας το τοπικό υποκατάστατό του, προσπαθώντας να
κερδίσει την εμπιστοσύνη των κατοίκων της γειτονιάς στους θεσμούς διαμεσολάβησης
και να ακυρώσει τη συλλογική ανάγκη αυτοοργάνωσης.
Η δημιουργία Κοινωνικών Παντοπωλείων στους
δήμους, και στην Καισαριανή και στου Ζωγράφου, και η στελέχωση βρεφονηπιακών και
παιδικών σταθμών εντάσσονται σε προγράμματα που υλοποιούνται στα εδάφη των
συνελεύσεων γειτονιάς μέσω ΜΚΟ από το Υπουργείο Εργασίας με την επιχορήγηση της
Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι
πολιτικές που προωθούνται παράλληλα και συντονισμένα με τις πολιτικές λεηλασίας
των ασφαλιστικών ταμείων, απαξίωσης και ιδιωτικοποίησης των δομών υγείας,
πρόνοιας, παιδείας, αλλά και της επιβολής συνθηκών εργασιακού μεσαίωνα και
καταστολής όσων αντιστέκονται.Στοχεύουν στη δημιουργία υποκατάστατων
δομών κοινωνικής πρόνοιας και παροχής υπηρεσιών «κοινωφελούς» χαρακτήρα, που
κάθε άλλο παρά κοινωνικό χαρακτήρα έχουν. Λειτουργούν ως απλά παυσίπονα σε
βαριές αρρώστιες ενός σάπιου συστήματος, χωρίς να λύνουν τα προβλήματα, ούτε καν
να τα αγγίζουν.
Οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων στα προγράμματα
«κοινωφελούς εργασίας», αναδεικνύουν τον ρόλο των ΜΚΟ ως πρωταγωνιστών στην
εφαρμογή σύγχρονης δουλείας. Θέλουν να επιβάλουν συνθήκη εργασιακού μεσαίωνα και
πελατειακές σχέσεις από σωματεία, αναπαράγοντας την κυρίαρχη ιδεολογία περί
«ωφέλειας» της «ευπαθούς» κοινωνικής ομάδας των νέων ανέργων (βλ. τα ΚΕΚ που
στήνουν σε όλη τη χώρα ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ). Οι ΜΚΟ διαχειρίζονται εθνικά και κοινοτικά
κονδύλια, για να απασχολούν νέους ανέργους για «κοινωφελείς» σκοπούς «κατά της
φτώχειας», «ωφελώντας» τους με ψίχουλα αντί μισθών, καταστρατηγώντας τις
συλλογικές συμβάσεις εργασίας και τα εργατικά δικαιώματα. Και το κερασάκι της
τούρτας; Οι εργαζόμενοι στις ΜΚΟ ονομάζονται στα προγράμματα αυτά «ωφελούμενοι».
Τι ειρωνεία.
Οι
ΜΚΟ συντελούν στην περαιτέρω διάλυση των εργασιακών σχέσεων, με τρόπο σιωπηλό
και ύπουλο πλάι στον εκκωφαντικό οδοστρωτήρα της δραματικής μείωσης μισθών και
συντάξεων, των απολύσεων, της γενικευμένης ανεργίας και εξαθλίωσης. Παράλληλα,
ανανεώνουν ή δημιουργούν νέες σχέσεις εξάρτησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου