Δεν ειναι ντροπη να φοβασαι, δεν ειναι ντροπη να κανεις λαθη, δεν ειναι ντροπη να χανεις, ειναι ομως κακο, να μην τα παραδεχεσαι.

Ξεκινησαμε με πολυ φορα τους αγωνες, την αντισταση, την ανυπακοη και γενικα τη προσπαθεια ανατροπης,
Αρχικα με πολυ αγριες διαθεσεις, χωρις υποχωρησεις και περιθωρια διαπραγματευσεων, με πολυ οργη μεσα μας, με θυμο, αγανακτηση, παθος.
Σιγα σιγα τα πραγματα αλλαζαν.
Τη θεση των μαζικων και αυθορμητων διαδηλωσεων και συλλαλητηριων, αρχισαν να παιρνουν οι μικρες συναξεις και οι μεμονωνεμενες διαμαρτυριες.
Οι αντιστασεις καμφθηκαν, ο παλμος επεσε, ο αυθορμητισμος και το παθος υποχωρησαν.
Αρχισε να κυριαρχει η ανασφαλεια, ο φοβος, ο σκεπτικισμος.
Το ενστικτο της επιβιωσης πλεον κυριαρχησε και η αβεβαιοτητα για το μελλον και την καθημερινοτητα, πηραν τη σκυταλη παιρνοντας προτεραιοτητα πλεον στη σκεψη του μεσου πολιτη.
Το κινημα χαλαρωσε, σιγησε, κρυφτηκε.
Η δυναμικη του πηγε περιπατο, οι αρχικες του προτεραιοτητες και οι στοχοι εκτροχιαστηκαν.
Οι τροποι αντιστασης τροποποιηθηκαν, η ανυπακοη πηγε περιπατο και τη θεση της πηρε η........ αλληλεγγυη.
Η αρχικη κοκκινη γραμη της μη νομιμοποιησης της φτωχειας και της εξαθλιωσης ξεπεραστηκε, ποδοπατηθηκε, προδοθηκε,.
Πλεον θεωρουμε αντισταση τη σιτηση, την ενδυση, τη περιθαλψη, τη στεγαση απορων και κατατρεγμενων, αδιαφορωντας για το ποιοι ευθυνονται γι'αυτη τη κατασταση και ξεχνωντας τις δυο ''πτυχες'' του τριπτυχου, ''αλληλεγγυη ανυπακοη ανατροπη''.
Τα προταγματα ξεχαστηκαν, οι διεκδικησεις παραμεριστηκαν.
Συνθηματα του τυπου, ''δεν χρωσταμε, δεν πληρωνουμε, δεν σκυβουμε το κεφαλι, εμειναν μονο συνθηματα.
Το κεφαλι εσκυψε, η αξιοπρεπεια και η περηφανεια πηγαν περιπατο, νομιζουμε οτι χρωσταμε, αυτοι που εχουν πληρωνουν ακομα και οσοι δεν εχουν δεχονται τη χρεωση.
Ξερουμε οτι μας κυριαρχησε ο φοβος αλλα το κρυβουμε.
Κραταμε ψηλα τη σημαια της επαναστασης, πισω απο ενα πληκτρολογιο. Αντιστεκομαστε μεσα απο το διαδυκτιο και εκτονονωμαστε,
Κραυγαζουμε, αλλα σκυλος που γαυγιζει δε δαγκωνει.
Δηλωνουμε με ψηφισματα τη συνεχιση της μαχης, την ανυπακοη και την αντισταση απεναντι στο συστημα, αλλα το συστημα δεν διαβαζει ψηφισματα.
Διατρανωνουμε τις θεσεις μας για τα χαρατσια, αλλα σπευδουμε να τα πληρωσουμε πρωτοι, ξεχνωντας τα γραφτα και τα λεγομενα μας.
Οι ελευθεροι δρομοι για ολους, εγιναν ''ελευθεροι δρομοι για ολους, αλλα πριν το νομο βοριδη'' γιατι τωρα πια....καιει!
Ας το παραδεχτουμε να τελειωνουμε.
Η ανυπακοη, η αντισταση και η ανατροπη, ειναι εννοιες με βαθιες ριζες στο παρελθον, αλλα χωρις παρόν.
Η ανωριμοτητα, η ελλειψη συνειδητοποιησης της καταστασης, ο φοβος και ο εγωισμος, εχουν παρει τη θεση τους και εχουν ''παλουκωθει'' μεσα μας.
Νομιζουμε οτι αντιστεκομαστε, νομιζουμε οτι πολεμαμε.
Δεν εχουμε ουσιαστικο ''στοχο'' και οραμα.
Ολα αυτα τα γνωριζουμε, αλλα τα ''κρυβουμε'' επιμελως για να μην μας πεσει η μυτη, γιατι ολοι μας κρυβουμε εναν Κολοκοτρωνη μεσα μας.
Δεν ειναι ντροπη να φοβασαι, δεν ειναι ντροπη να κανεις λαθη, δεν ειναι ντροπη να χανεις, ειναι ομως κακο, να μην τα παραδεχεσαι.