Συριζάκιας εναντίον Συριζαίου

Ο Στάθης στον eniko

Μήνυμα Δρίτσα, Τσίπρα, ΣΥΡΙΖΑ για την Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος: Γιούχου! Πουλήσαμε το Ελληνικό!
Δεν γνωρίζω (και ταυτοχρόνως δεν εμπιστεύομαι τα γκάλοπ) πόσοι από τους πολίτες (που χωρίς να είναι αριστεροί ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ) εξακολουθούν να τον εμπιστεύονται, γνωρίζω όμως,
στο περίπου τουλάχιστον, τι συμβαίνει ανάμεσα στους αριστερούς. Στον χώρο όσων αριστερών πάσης προελεύσεως εμπιστεύθηκαν τον ΣΥΡΙΖΑ διαμορφώνονται δύο ομάδες: η πρώτη και πολυπληθέστερη, που εξακολουθεί να τρέφει ακόμα ελπίδες, και η δεύτερη, η ολιγομελέστερη, που τρέφεται απ’ αυτές.
Εκπρόσωπος της πρώτης ομάδας είναι ο γνωστός μας Συριζαίος, εκπρόσωπος της δεύτερης ομάδας ο νεόκοπος Συριζάκιας.
Ο Συριζάκιας (είτε ως νεόκοπος και μεταλλαγμένος Συριζαίος είτε ως παλαίμαχος και πολυπράγμων Πασόκιος) σκοπό κυρίως έχει να παραμυθιάζει τον κοσμάκη και να πείθει τους Συριζαίους ότι τα χάλια μας είναι αναπόδραστα (και τρόπον τινά, όπως επί Αλώσεως ελέγετο, είναι κάτι σαν την τιμωρία του Θεού για τις αμαρτίες και τα κρίματά μας). Είναι αβέβαιον πόσους πολίτες μη αριστερούς πείθει ο Συριζάκιας, αλλά είναι ευδιάκριτον ότι καθηλώνει ακόμα πολλούς εκ των Συριζαίων.
Οταν επιχειρηματολογεί (δηλαδή αραδιάζει σοφιστείες) ο Συριζάκιας, οι μεν Συριζαίοι συνήθως σιωπούν -με μια κάποια θλίψη- οι δε υπόλοιποι μένουν άφωνοι, άλαλοι, με το στόμα ανοιχτό. Τα κυρίως επιχειρήματα (που θα έκαναν τον Λοξία να κόψει τις φλέβες του) τα οποία βγάζει στο μεϊντάνι ο homo Συριζάκιας είναι τα εξής: α) Δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς (υποεπιχείρημα: είχαμε αυταπάτες, ουδείς αναμάρτητος, η Κομισιόν μας επαινεί).
β) Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Αυτό το κατάλαβαν επιτέλους ο κ. Βαλς, ο κ. Ντάισελμπλουμ και ο κ. Σόιμπλε, οι οποίοι ως τώρα ήλπιζαν στον κ. Λαφαζάνη. Αντιθέτως, ο κ. Τσίπρας ελπίζει στον κ. Λεβέντη, τον Σταύρο, την κυρία Γεννηματά κι όλα τα άλλα παιδιά του «μενουμευρώπη». Βεβαίως όλοι αυτοί οι έπαινοι των κ.κ. Βαλς, Ντάισελμπλουμ και Σόιμπλε για τον κ. Τσίπρα κάνουν τους «μενουμευρώπη» να ζηλεύουν. Μικρό το κακό, οι ηγεσίες τους δεν θα μπορούσαν να περάσουν τόσο αισχρά μέτρα σαν αυτά που πέρασε (και θα περάσει) ο κ. Τσίπρας, συνεπώς
έχει δίκιο ο Συριζάκιας όταν λέει ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση.
γ) Δεν είναι καλύτερος ο Μητσοτάκης. Και για να σας το αποδείξουμε, του ανοίγουμε τον δρόμο για να έρθει και να σας κάνει τα χειρότερα.
δ) Για όλα φταίνε οι προηγούμενοι (ή, σε παραλλαγή: τα ίδια έκαναν και οι προηγούμενοι). Και ώσπου να το καταλάβετε, εμείς δεν διορθώνουμε τίποτα.
ε) Ερχεται η ανάπτυξη. Ως διά μαγείας! Ετσι όπως αναστήθηκε η ανάπτυξη το Πάσχα, έτσι θα εμφανισθεί εξ ουρανών η ανάπτυξη και τον Σεπτέμβρη. Διότι η ανάπτυξη τα υφεσιακά μέτρα που ελήφθησαν τα μασάει. Δεν κωλώνει μπροστά σε Κόφτες, ούτε σε ομαδικές απολύσεις, ούτε σε νέες περικοπές μισθών. Η ανάπτυξη είναι σαν τα ραπανάκια για την όρεξη εκείνων που έχουν βάλει στο χέρι το Προτεκτοράτο. Μόνον με 150 ευρώ τον μήνα υπερωρίες, ο κ. Καρανίκας σχεδιάζει πώς να βγάζουν 150.000 ευρώ την ώρα εκείνοι που έχουν κάνει την Ελλάδα κάτι σαν την offshore των ονείρων τους.
Και, τέλος, στ) Η δυσφορία που νιώθετε για όσα σας κάνουμε οφείλεται στα ΜΜΕ. Τα ΜΜΕ βάζουν φόρους στη μπίρα, στον καφέ, στο τσιγάρο, για να κάνετε μια πιο υγιεινή ζωή! τα ΜΜΕ σας παίρνουν τα σπίτια, για να επιστρέψετε χαρούμενοι στη φύση! Τα ΜΜΕ φταίνε για τα όλο και πιο πολλά παιδάκια που πεινάνε.
Οπως καταλαβαίνετε, μπροστά σ’ αυτά τα επιχειρήματα του Συριζάκια, τι να πει ο Συριζαίος; Σκύβει το κεφάλι, διότι: α) δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, β) δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, γ) ο Μητσοτάκης είναι χειρότερος, δ) για όλα φταίνε οι προηγούμενοι, ε) έρχεται η ανάπτυξη, στ) τα ΜΜΕ φέρνουν τα μέτρα του Σεπτέμβρη.
Τότε, θα μου πείτε, ποια είναι η διαφορά του Συριζαίου απ’ τον Συριζάκια; Οταν απαντήσει σε αυτό ο Συριζαίος, θα πάψει να υπάρχει ο Συριζάκιας...
ΥΓ.: Ανθρωποι όπως ο κ. Λιάκος, είτε λειτουργούν υπό τη σκέπη του κ. Σημίτη είτε υπό την σκέπη του κ. Τσίπρα, δεν απαντούν (πώς να απαντήσουν με επιχειρήματα;) στις αιτιάσεις που δέχονται για την επιστημονική τους επάρκεια ή για τις ιδεοληψίες τους, αλλά βάζουν κάποιους σκούληκες που διαθέτουν στο περιθώριο του Τύπου, προκειμένου να συκοφαντούν όσους τους έχουν πάρει χαμπάρι. Προσωπικώς ουδέποτε θα καταδεχθώ να πατήσω έναν τέτοιον σκούληκα. Μάλιστα, μάλλον λυπάμαι, όταν βλέπω να τον κατουράνε τα αφεντικά του...