ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΘΕΑΤΗ........

Το προωθώ γιατί κατά τη γνώμη μου το σύνδρομο που περιγράφεται έχει γίνει "πραγματικότητα" θλιβερή μεν αλλά είναι η πραγματικότητα που απλώθηκε στο νου και στις καρδιές μας ύπουλα, αργά αλλά σταθερά. Το Σύνδρομο του "Θεατή" και οι συνέπειές του...   Όταν το 1937 ο Γερμανός πάστορας Martin Niemoller (Μάρτιν Νίμελερ), έγραφε ένα ποίημα, όπου περιέγραφε τις συνέπειες τής «απάθειας» του για τα όσα διαδραματίζονταν στην Ναζιστική Γερμανία, αμφιβάλω εάν καταλάβαινε ότι στην ουσία περιέγραφε «Το σύνδρομο του Θεατή» και τη διαχρονικά γενικευμένη απόδοσή του σε όλες τις μορφές του κοινωνικού και πολιτικού βίου.    Περιέγραφε βιωματικά ο Martin Niemoller:    Στη Γερμανία οι ναζιστές πρώτα ήρθαν για τους κομμουνιστές κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής.        Μετά ήρθαν για τους Εβραίους κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν Εβραίος.       Μετά ήρθαν για τους συνδικαλιστές κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής.    Μετά ήρθαν για τους καθολικούς, εγώ ήμουν προτεστάντης και γι' αυτό δεν μίλησα.        Μετά ήρθαν για μένα, αλλά τότε δεν είχε μείνει πια κανείς, να μιλήσει για κανέναν." (ΚΑΙ ΓΩ ΝΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΩ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗ)...... Μια ανοιξιάτικη νύχτα του 1964, η 28χρονη Αμερικανίδα Κίτι Τζενοβέζε έπεσε θύμα επίθεσης έξω από το διαμέρισμά της στο Κουίνς της Νέας Υόρκης. Ενας άντρας τής επιτέθηκε και τη χτύπησε με μαχαίρι. Η γυναίκα, τραυματισμένη και έντρομη, άρχισε να φωνάζει: «Θεέ μου, με μαχαίρωσαν. Βοήθεια!». Σε αρκετά παράθυρα της γειτονιάς άναψαν φώτα και κάποιος από τους γείτονες φώναξε: «Άσε τη γυναίκα ήσυχη». Ο δράστης απομακρύνθηκε γρήγορα, αλλά ύστερα από ελάχιστα λεπτά επανήλθε και μαχαίρωσε ακόμα μία φορά τη γυναίκα. Το θύμα αμύνθηκε και ο άντρας έφυγε και πάλι, για να επιστρέψει όμως και να τη μαχαιρώσει και τρίτη φορά. Η γυναίκα πέθανε........... Η επίθεση διήρκεσε συνολικά μισή ώρα και 38 άτομα υπήρξαν αυτόπτες ή αυτήκοοι μάρτυρες του περιστατικού. Κανένας τους δεν τηλεφώνησε στην αστυνομία. «Δεν ήθελα να μπλέξω» είπαν οι περισσότεροι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!......... Ο φόνος αυτός προκάλεσε το ενδιαφέρον των κοινωνικών ψυχολόγων Τζον Ντάρλεΐ και Μπιμπ Λατανέι, που άρχισαν σειρά επιστημονικών ερευνών. Τα αποτελέσματά της έδειξαν ότι όσο περισσότεροι είναι οι μάρτυρες ενός εγκλήματος ή ατυχήματος, τόσο λιγότερες είναι οι πιθανότητες κάποιος από αυτούς να επέμβει. Το φαινόμενο αυτό ονομάστηκε Σύνδρομο Τζενοβέζε ή «σύνδρομο του θεατή» και θεωρείται ένα κλασικό παράδειγμα στο χώρο της κοινωνικής ψυχολογίας. Αυτή η μικρή ιστορία είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα. Όλοι οι Έλληνες πάσχουμε από το σύνδρομο του θεατή........ Επί 40 χρόνια παρέμεινε στην εξουσία το καρκινικό μόρφωμα του δικομματισμού το οποίο ονομάσαμε δημοκρατία. Μία εκλεγμένη ολιγαρχία την οποία είπαμε να κάνουμε μόνιμη κυβέρνησή μας και έπειτα αυτή μέσα από τις προπαγανδιστικές της μεθόδους κατάφερνε πάντα να διχάζει την κοινωνία, στρέφοντας τη μια κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης. Μια κυβέρνηση βιαστών, "βιολογικά" ανίκανη να αντιμετωπίσει την κρίση που το σαθρό παρελθόν της, δημιούργησε, προβαίνει μεμονωμένα και επιλεκτικά, σε "οριζόντιες" καρατομήσεις του μόχθου των κοινωνικών ομάδων που αποτελούν τα κύτταρα της δομής της οικονομίας!!!!!!! Κάθε φορά που μια κοινωνική ομάδα, υφίσταται την επίθεση και το βιασμό της ανίκανης να πράξει διαφορετικά εξουσίας των ολίγιστων, οι άλλες κοινωνικές ομάδες, ανάβουν τα φώτα στα μπαλκόνια, παρακολουθούν το θέαμα στην "αρένα" συντριβής και αισθάνονται ευτυχείς που δεν είναι στη θέση της άτυχης "κοινωνικής ομάδας"!!!!!!! Η σιγουριά του μπαλκονιού δεν τους επιτρέπει να σκεφτούν ότι πιθανόν αύριο να βρίσκονται αυτοί στην "αρένα"!!!!!!! Είμαι βέβαιος ότι αν κάποιος θελήσει να βοηθήσει, κάποιος θα βρεθεί να του πει: - Τι το θες το μπλέξιμο τώρα!!!!!! Σήμερα οι αντιστάσεις, για ό,τι μας συμβαίνει, εξαντλούνται σε συζητήσεις"Καφενείου", όπου όλοι συμφωνούν ότι "δεν πάει άλλο", αλλά γυρίζουμε όλοι σπίτια μας, εκτονωνόμαστε με το Λάκη, πετάμε ένα: "τι ωραία τα λέει, ο μπαγάσας" και σβήνουμε τα φώτα στα μπαλκόνια!!!!!!!!!!!!!! Ας ελπίσουμε ότι, το μαχαίρι της εξουσίας δε θα έχει βρει το στόχο του, όταν όλοι οι θεατές βρεθούμε πεσμένοι στη βρώμικη άσφαλτο ενός στενοσόκακου, και να μπορέσουμε να σηκωθούμε!!!!!!!!!!!!!!!!!!......... Γιατί, όταν είσαι στο δάπεδο, ή θα έρπεις ζητώντας έλεος ή θα εκτιναχθείς προς τα πάνω!!!!!!!!..... Άλλωστε, αυτό είναι και το μόνο που φοβούνται οι βιαστές της νύχτας!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! (ΑΛΧΗΜΙΣΤΗΣ).