- Το καθοριστικό βέβαια πρόβλημα των συγκεκριμένων συνθηκών, όπως τα ανέδειξε και η εκλογική διαδικασία, είναι η αδυναμία της αριστεράς να απαντήσει με τρόπο ριζικά επαναστατικό στην κρίση. Επιλέγει δε να απαντήσει με εργαλεία που αναφέρονται στην εποχή του φορντισμού και του κεϊνσιανισμού και μέσω αυτών των εργαλείων θεωρεί πως θα βγούμε από την κρίση. Και μιλάμε για σύμπασα την αριστερά, ριζοσπαστική και ρεφορμιστική, εθνοκεντρική και ευρωκεντρική.
- Φυσικά και ο χώρος της αυτονομίας και της αναρχίας αρνούμενοι να κάνουν πολιτική, μένοντας στους κοινωνικούς αγώνες, αφήνοντας την πολιτική για τον κόσμο της κυριαρχίας δεν μπορούν να μετατραπούν σε πλειοψηφικό ρεύμα. Λες και πολιτική είναι μόνο η τέχνη του εφικτού ή η τέχνη της διαχείρισης των ανθρώπων. Και δεν είναι πολιτική η τέχνη της ανατροπής ή η τέχνη της επανεφεύρουμε το μέλλον!!!
- Και όμως η απάντηση για την αριστερά και για το πεδίο των μορφών που παίρνει η ζωντανή εργασία είναι η τάση του κομουνισμού, η μόνη απάντηση στην κρίση είναι ο κομμουνισμός. Τώρα τι σημαίνει αυτό είναι μεγάλο θέμα και υπάρχουν διαφορά και συχνά αντικρουόμενα συστήματα σκέψης και δράσης.
- Πρόκειται σαφώς για ρεύματα μειοψηφικά και συχνά ελιτιστικά με όλα τα αρνητικά και θετικά συμφραζόμενα τους που αδυνατούν να μετατραπούν σε σχετικά μαζικά ρεύματα που θα επηρεάσουν την ταξική πάλη. Και αυτά για αντικειμενικούς και υποκειμενικούς λόγους.
- Ένα ρεύμα ιδεών, δράσης και σκέψης που έχει θαρρώ τεράστιο ενδιαφέρον είναι το ρεύμα της κομμουνιστικοποίησης που φέρνει στο σήμερα το κομμουνισμό ως κίνηση και σκοπό και όραμα.. Μιλάμε για την διαδικασία και το κίνημα που μιλάει για την κατάργηση του κεφαλαίου μέσα από την παραγωγή του κομμουνισμού. Όχι σε ένα απώτερο μέλλον, μέσα από φάσεις και στάδια μα μέσα από τους αγώνες της ταξικής σύγκρουσης σήμερα. Μέσα από μια διαδικασία γενικευμένης αποκαπιταλιστικοποίησης, δηλαδή μιλάμε για επαναστατικές στιγμές που δεν θα γεννάνε εργατικές ή άλλου τύπου εξουσίες αλλά κομμουνισμό.
- (δες σχετικά: http://komepan.blogspot.gr/search/label/%CE%9A%CE%9F%CE%9C%CE%9C%CE%9F%CE%A5%CE%9D%CE%99%CE%A3%CE%A4%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%99%CE%97%CE%A3%CE%97)
- Το ότι το συγκεκριμένο ρεύμα προσιδιάζει με τον αναρχοκομουνισμό δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, μα το κύριο πρόβλημά του βρίσκεται πως εμμένει στην διαλεκτική της αρνητικότητας.
- Έτσι αδυνατεί να δει πέρα από την διαλεκτική της αρνητικότητας. Αδυνατεί να περιγράψει και να αναλύσει πως αυτή η τάση θα ισχυροποιηθεί στο σήμερα ειδικά.. Δηλαδή αδυνατεί να απαντήσει πέρα από την γενικευμένη η μερική καταστροφή του κεφαλαίου..
- Ακολουθώντας έτσι τις αντιφάσεις ενός άλλου ρεύματος, του ρεύματος του εξεγερσιακού αναρχισμού. Και σε αυτό παρʼ όλες τις κάποιες πολύ καλές ιδέες- που θα τις δούμε σε ένα άλλο σημείωμα- το βιβλίο «καταστροφή του κεφαλαίου και γενικευμένη αυτοδιαχείριση του αναρχικού Α. Μπονάνο με πρόλογο και επίμετρο των φυλακισμένων αναρχικών Χ. Στρατηγόπουλου και Π. Γεωργιάδη επίσης αδυνατεί να απαντήσει: Εμμένοντας στην αρνητικότητα των δράσεων και όχι στην καταφατικότατα ενός κινήματος επαναστατικής ανατροπής…
- Δηλαδή ας τα δούμε όλα τα παραπάνω στην τελευταία μεγάλη προλεταριακή έκρηξη το Δεκέμβρη του 08: Με την καταστροφή συμβολική ή πραγματική των συμβόλων του κεφαλαίου και της κυριαρχίας αλλά και με την έκρηξη της δημιουργία μερικών και αντιφατικών δομών αυτοδιαχείρισης, που δεν άντεξαν στο χρόνο.
- Ε σε αυτή την τελευταία μεγάλη έκρηξη η λογική του βιβλίου του Α. Μπονάνο και των συντρόφων αλλά και της πλειοψηφίας των ρευμάτων της κομουνιστικοποίησης μένουν κυρίως στο πρώτο μέρος της συμβολικής ή πραγματικής καταστροφής, απορρίπτοντας περίπου ως διαχειριστικό το δεύτερο. Έτσι όμως οδηγούμαστε σε μια επαναστατική ίσως εκδοχή του μηδενισμού, σε μια εποχή που ο μηδενισμός αποτελεί κεφαλαιοκρατική εκδοχή κυριαρχίας.
- Η χαρά της καταστροφής είναι πάντα χαρά δημιουργική;;;
- Όχι δεν απορρίπτω την διαλεκτική της αρνητικότητας, αυτό όμως δεν συνεπάγεται την καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων, κάθε άλλο, αυτές στην αντιφατικότητα τους τις χρειαζόμαστε, για να τις αναπτύξαμε παραπέρα….
- Μιλώ για την διαλεκτική της καταστροφής της κεφαλαιοκρατικής σχέσης και συνθήκης, την οντολογική, πολιτική και κοινωνική αποδόμηση της κεφαλαιοκρατικής σχέσης και συνθήκης. Καθώς και για την καταστροφή του υπάρχοντος κρατικού μηχανισμού και των μηχανισμών καταστολής
- Τι συνεπάγεται αυτό;; Κάτι πολύ μα πολύ δύσκολο, μα θαρρώ και αναγκαίο: την παραγωγή, την δημιουργία κομμουνιστικών σχέσεων στο σήμερα. Δηλαδή αντί να μιλάμε για το προλεταριάτο που επιτίθεται και θα επιτίθεται διαρκώς αγωνιζόμενο να πουλάει ακριβότερα την εργατική του δύναμη, να μιλάμε για τις δομές και τα πεδία της κοινωνίας ή της κοινότητας των ελεύθερων συνεταιρισμένων παραγωγών. Παραγωγών- δημιουργών του κομμουνισμού και όχι απλώς διεκδικητών του κλεμμένου παραγόμενου πλούτου.
- Πως μπορεί να συμβεί αυτό; Μα μόνο αν εκμεταλλευτούμε με τρόπο δημιουργικό και πολύμορφο τις τεράστιες και συνάμα αντιφατικές δυνατότητες της νέας τεχνολογίας και των νέων παραγωγικών που διαρκώς επαναστατικοποιούν τις συνθήκες. Και ταυτόχρονα να επαναοικιοποιηθούμε το χώρο, το χρόνο και τον τόπο που έχει αποικήσει το κεφάλαιο.
- Ναι η κομμουνιστικοποίηση -αν μπορεί να υπάρξει ένα τέτοιο ρεύμα και κίνημα- θα υπάρξει μέσα από την οικοδόμηση κομμουνιστικών κοινοτήτων από τα σήμερα που θα έρχονται σε διάδραση και σε επικοινωνία με τις τεράστιες επαναστατικές παραγωγικές δυνάμεις. Και σε άμεση και αδυσώπητη σύγκρουση με τον κόσμο της αλλοτρίωσης, της λησμονιάς και της εκμετάλλευσης.
- Μόνο ένα τέτοιο κίνημα μπορεί να αποκτήσει μαζικά- πλειοψηφικά χαρακτηριστικά, βάζοντας στην πράξη από τα σήμερα ένα άλλο μοντέλο που το κοινό και το δημόσιο θα ηγεμονεύουν πάνω στο ιδιωτικό. Ναι θα πρόκειται για ρεύμα πληθυντικής πολύμορφης δημιουργικότητας που θα αγκαλιάζει όλες τις μορφές της ζωντανής εργασίας.
- Σίγουρα οι οπαδοί και οι εκφραστές του παραδοσιακού κομμουνιστικού κινήματος θα μιλήσουν για μια επανεμφάνιση του ουτοπικού σοσιαλισμού μόνο που αυτό θα ίσχυε για την εποχή του Μαρξ και των αντιπάλων του. Σήμερα οι ίδιες οι παραγωγικές δυνάμεις είναι που ισχυροποιούν την δυνατότητα για μια γρήγορη και άμεση μετάβαση στο κομμουνισμό..
- Όποτε ας μετατρέψουμε την οργή μας για το θλιβερό παρόν και για το αβέβαιο μέλλον σε ένα τραγούδι εξέγερσης και επανάστασης για το μέλλον που μπορούμε να δημιουργήσουμε από κοινού…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου