ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΑΝΙΚΑΝΟΙ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΝΑΛΓΗΤΟΙ, ΕΘΝΙΚΑ ΠΡΟΔΟΤΕΣ.
Μονο οργη, θλιψη και απεραντο θυμο μου προκαλει, ο τροπος προσεγγισης και χειρισμου της τραγωδιας που εχει περιελθει ο Ελληνικος λαος, απο ολους οσους θα μπορουσαν να αλλαξουν πραγματα και καταστασεις και να δωσουν μια καινουργια πορεια στη γαλερα που λεγεται Ελλαδα, δινοντας ελπιδα και οραμα στο ταλαιπωρημενο και εξαθλιωμενο πληρωμα της.
Ξεκινωντας απο τα κομματα της αντιπολιτευσης και φτανοντας μεχρι τη μικροτερη συλλογικοτητα, ολοι μα ολοι ανεξαιρετως, λειτουργουν με βαση το κομματικο, το προσωπικο, η το συντεχνιακο συμφερον τους και σε καμμια περιπτωση και αυτο ειναι το τραγικοτερο ολων, με βαση το εθνικο η το κοινο συμφερον.
Ειναι πλεον οχι σλογκαν για μενα αλλα πεποιθηση, οτι ''θελουμε ολοι να ειμαστε αρχηγοι στο μικροκοσμο μας, αδιαφορωντας για τις συνεπειες της ασυνεπειας μας απεναντι στο κοινωνικο συνολο, αφηνοντας ανοιχτο το πεδιο σε ολους οσους επιβουλευονται τη χωρα και το λαο, να κανουν περιπατο πανω στα συντριμια της χωρας και απο το πτωμα του Ελληνικου λαου''.
Ξεκινωνταςς απο το μικροτερο κινημα και φτανοντας στα κομματα, βλεπουμε να επικρατει το απολυτο χαος.
Κανενα ουσιαστικο οραμα, κανενας συγκεκριμενος στοχος, καμμια κοινη γραμμη, μεσα στους ιδιους χωρους,
κομφουζιο, εσωστρεφεια, εγωισμοι, αδιαφορια για τον λογο του αλλου, προσπαθεια προσωπικης προβολης και επιβολης του δικου μας λογου απο τους περσσοτερους, συγχιση, μουλαρωμα αμα δεν περναει ο λογος μας, θλιψη, απογοητευση.
Ολα αυτα δεν θα ειχανε καμμια σημασια και κανενα ειδικο βαρος, εαν αναφερονταν στη περασμενη δεκαετια.
Τοτε που οι αγελαδες ηταν παχιες, οι διεκδικησεις εθιμοτυπικες και οι αγωνες ρουτινα, ομως σμερα δεν ειναι ετσι.
Σημερα περισσοτερο απο ποτε αλλοτε, θα περιμενε καποιος ουδετερος παρατηρητης, να υπαρχει μια ανευ προηγουμενου συσπειρωση ολων των προοδευτικων-πραγματικα δημοκρατικων δυναμεων, με απωτερο στοχο το τελος της κατρακυλας του τοπου, την ολικη ανατροπη την επαναφορα της χωρας στη δημοκρατια και την ανεξαρτησια του λαου στην ευημερια.
Αντι γι'αυτο τι βλεπουμε;
Βλεπουμε το καθε κινημα η συλλογικοτητα, να αρνειται να δει περα απο το δαχτυλο του, ακολουθωντας το δικο του μοναχικο μονοπατι, κρατωντας ψηλα τη παντιερα των δικων του ιδεων κανοντας τα μελη του να νοιωθουν μια ''αυτοικανοποιηση'' θεωρωντας οτι ετσι εκπληρωνουν το επαναστατικο τος καθηκον.
Βλεπουμε τη καθε συντεχνια, να ενεργοποιειται και να μπαινει στον αγωνα και τη διεκδικηση μονον οταν αυτη θιγετα απο τις καταστασεις.
Βλεπουμε τον καθε κοινωνικη ομαδα, να δειχνει καποιο ενδιαφερον και να θυμαται οτι εδω κατι γινετα, οτι εδω υπαρχει ενας κοινωνικος σπαραγμος, μονον οταν τους κοβεται ενα επιδομα, η μια παροχη, μονον οταν αρχισει να βρισκεται σε κατασταση ''θιξηματος'' της δικης τους ηρεμιας και σιγουριας.
Ισως ομως ολα τα παραπανω να μην ειχανε και τοση μεγαλη σημασια, εαν στα ''ανωτερα'' στρωματα, στις ανωτερες βαθμιδες πολιτικης και κοινωνικης διεκδικησης, δηλαδη στα κομματα, υπηρχε τουλαχιστον εκει μια ισορροπια, μια σοβαροτητα.
Εκει τι βλεπουμε;
Βλεπουμε αλλα πιο κωμικοτραγικα γεγονοτα.
Εκει υπαρχει απο ιδεολογικος προσυλητισμος, μεχρι ιδεολογικη βαβελ!
Θα ξεκινησω απο το ''δικο'' μου σπιτι, μιλαω για τον ΣΥΡΙΖΑ και θα πω κατι που εχω επανειλλημενα εκφρασει και που δυστυχως καθημερινα επιβεβαιωνεται.
Δεν ειναι και το καλυτερο που μπορεις να κανεις, εχοντας την εντολη του 27% του Ελληνικου λαου, το να προσπαθεις καθημερινα ολο και περισσοτερο λες και καποιο ''κακο'' χερι σε σπρωχνει,να επιβεβαιωνεις με εντελως ερασιτεχνικους χειρισμους, οτι δεν εισαι ετοιμος για το μεγαλο αλμα.
Οταν μιλαμε για πολυγλωσια και ελευθερη εκφραση απο στελεχη, σε καμμια περιπτωση δεν μιλαμε για δικο μας μπαιρακι και διαφορετικη γραμμη πλευσης.
Δυστυχως θα πρεπει να γινει κατανοητο απο ολους, οτι αλλο οι δικες σου θεσεις και οι αναλυσεις γυρω απο ενα συγκεκριμενο θεμα και αλλο η σταθερη θεση ενος κομματος με δυναμικη εξουσιας, που θα επρεπε να υπαρχει, αλλα και αυτη πριν καν ''κατατεθει'' να εχει περασει απο ακτινογραφια και αναλυση.
Δεν θα μπω σε μια γενικη καταθεση αποψεων, θα αναφερθω μονο στο θεμα των χαρατσιων και των αδικων και παρανομων χρεωσεων στη εφορια, οπως ειναι το τελος επιτηδευματος, ο φορος αλληλεγγυης και το χαρατσι της ΔΕΗ, οπου καθημερινα, υπαρχει και διαφορετικη θεση και αποψη, με αποτελεσμα να εχουν πραγματι μπερδευτει οι πολιτες που ειναι ετοιμοι και περιμενουν να τους πεισεις για να συνεχισουν να σε κρατανε ψηλα.
Τακτικες του τυπου, θα μπει, δεν θα μπει, θα αφαιρεθει μονο σε καποιες κοινωνικες ομαδες θα δουμε πως θα εινα τα πραγματα οταν εμεις θα παρουμε την εξουσια, ναι μεν αλλα και αλλες τραμπαλες, μονο να πεισουν δεν μπορουν και να συσυσπειρωσουν τον λαο γυρω απο σενα.
Και θα τελειωσω με μια αναφορα στο ΚΚΕ.
Προσωπικη μου γνωμη ειναι οτι εδω εχουμε την επιτομη της εσωστρεφειας και του δογματισμου.
Οι φιλοι μου του ΚΚΕ, ισως θεωρωντας πως λειτουργουν σαν ενα κομμα που δεν πραγματευεται στην Ελλαδα, η πως θα πρεπει να πορευεται με βαση τις κομματικες βιβλους, διαπραττουν συνεχως ενα εγκλημα.
Ειχαν την ιστορικη ευκαιρια, σε συνεργασια με τις υπολοιπες αριστερες και προοδευτικες δυναμεις, να αλλαξουν την ιστορια, να γραψουν ιστορια και αυτη η ιστορια να ειναι γραμμενη με χρυσα και οχι με μελανα γραμματα, αλλα δυστυχως διαλεξε αλλο δρομο.
Διαλεξε το δρομο της εσωστρεφειας και του εγωισμου και το τραγικο ειναι οτι διαλεξε και λαθος στρατοπεδο, διαλεγοντας να αποστασιοποιθει απο την υπολοιπη αριστερα, θεωρωντας εαυτον ανωτερο, θεωρωντας οτι αυτο και μονο δικαιουται να οικοιοοιειται τους αγωνες της αριστερας και του λαικου κινηματος, θεωρωντας πως ειναι προτιμοτερο να μεινει μονο, ''ασπιλο και μολυντο'', παρα να συσπειρωθει και αυτο στο καλεσμα του Τσιπρα για ενοτητα με στοχο την ανατροπη στις περασμενες εκλογες.
Με βαση λοιπον οσα παραπανω ανεπτυξα, θεωρω οτι ο τιτλος που εχω δωσει σε αυτη τη στηλη, οχι μονο σκληρος δεν ειναι, αλλα βασει αποτελεσματων αντικατοπτριζει απολυτα τη σημερινη μπερδεμενη κατασταση στο χωρο των ''δυναμεων ανατροπης'' και δινει το στιγμα του τι θα πρεπει να αλλαξει για να αρχισει το καραβι να βγαινει απο τη φουρτουνα, πριν καταστραφει.
Τασος Καραγιωργος
Μερος του προβληματος.
ΥΓ. Οταν υπαρχει μια κατασταση αναγκης, οταν για παραδειγμα καιγεται ενα σπιτι, πρωτα φροντιζεις να σωσεις οτι απεμεινε απο αυτο μαζι με τους ενοικους του και μετα συζητας και λυνεις μαζι τους τις οποιες διαφορες σε χωριζουν, δυστυχως ομως εμεις βλεπουμε οτι τη στιγμη που συμβαινει κατι αναλογο, οι περισσοτεροι προσπαθουν πρωτα να λυσουν τις διαφορες τους, αδιαφορωντας και για το σπιτι, αλλα και για τους ανθρωπους που σιγοψηνονται μεσα σ'αυτο.
Μονο οργη, θλιψη και απεραντο θυμο μου προκαλει, ο τροπος προσεγγισης και χειρισμου της τραγωδιας που εχει περιελθει ο Ελληνικος λαος, απο ολους οσους θα μπορουσαν να αλλαξουν πραγματα και καταστασεις και να δωσουν μια καινουργια πορεια στη γαλερα που λεγεται Ελλαδα, δινοντας ελπιδα και οραμα στο ταλαιπωρημενο και εξαθλιωμενο πληρωμα της.
Ξεκινωντας απο τα κομματα της αντιπολιτευσης και φτανοντας μεχρι τη μικροτερη συλλογικοτητα, ολοι μα ολοι ανεξαιρετως, λειτουργουν με βαση το κομματικο, το προσωπικο, η το συντεχνιακο συμφερον τους και σε καμμια περιπτωση και αυτο ειναι το τραγικοτερο ολων, με βαση το εθνικο η το κοινο συμφερον.
Ειναι πλεον οχι σλογκαν για μενα αλλα πεποιθηση, οτι ''θελουμε ολοι να ειμαστε αρχηγοι στο μικροκοσμο μας, αδιαφορωντας για τις συνεπειες της ασυνεπειας μας απεναντι στο κοινωνικο συνολο, αφηνοντας ανοιχτο το πεδιο σε ολους οσους επιβουλευονται τη χωρα και το λαο, να κανουν περιπατο πανω στα συντριμια της χωρας και απο το πτωμα του Ελληνικου λαου''.
Ξεκινωνταςς απο το μικροτερο κινημα και φτανοντας στα κομματα, βλεπουμε να επικρατει το απολυτο χαος.
Κανενα ουσιαστικο οραμα, κανενας συγκεκριμενος στοχος, καμμια κοινη γραμμη, μεσα στους ιδιους χωρους,
κομφουζιο, εσωστρεφεια, εγωισμοι, αδιαφορια για τον λογο του αλλου, προσπαθεια προσωπικης προβολης και επιβολης του δικου μας λογου απο τους περσσοτερους, συγχιση, μουλαρωμα αμα δεν περναει ο λογος μας, θλιψη, απογοητευση.
Ολα αυτα δεν θα ειχανε καμμια σημασια και κανενα ειδικο βαρος, εαν αναφερονταν στη περασμενη δεκαετια.
Τοτε που οι αγελαδες ηταν παχιες, οι διεκδικησεις εθιμοτυπικες και οι αγωνες ρουτινα, ομως σμερα δεν ειναι ετσι.
Σημερα περισσοτερο απο ποτε αλλοτε, θα περιμενε καποιος ουδετερος παρατηρητης, να υπαρχει μια ανευ προηγουμενου συσπειρωση ολων των προοδευτικων-πραγματικα δημοκρατικων δυναμεων, με απωτερο στοχο το τελος της κατρακυλας του τοπου, την ολικη ανατροπη την επαναφορα της χωρας στη δημοκρατια και την ανεξαρτησια του λαου στην ευημερια.
Αντι γι'αυτο τι βλεπουμε;
Βλεπουμε το καθε κινημα η συλλογικοτητα, να αρνειται να δει περα απο το δαχτυλο του, ακολουθωντας το δικο του μοναχικο μονοπατι, κρατωντας ψηλα τη παντιερα των δικων του ιδεων κανοντας τα μελη του να νοιωθουν μια ''αυτοικανοποιηση'' θεωρωντας οτι ετσι εκπληρωνουν το επαναστατικο τος καθηκον.
Βλεπουμε τη καθε συντεχνια, να ενεργοποιειται και να μπαινει στον αγωνα και τη διεκδικηση μονον οταν αυτη θιγετα απο τις καταστασεις.
Βλεπουμε τον καθε κοινωνικη ομαδα, να δειχνει καποιο ενδιαφερον και να θυμαται οτι εδω κατι γινετα, οτι εδω υπαρχει ενας κοινωνικος σπαραγμος, μονον οταν τους κοβεται ενα επιδομα, η μια παροχη, μονον οταν αρχισει να βρισκεται σε κατασταση ''θιξηματος'' της δικης τους ηρεμιας και σιγουριας.
Ισως ομως ολα τα παραπανω να μην ειχανε και τοση μεγαλη σημασια, εαν στα ''ανωτερα'' στρωματα, στις ανωτερες βαθμιδες πολιτικης και κοινωνικης διεκδικησης, δηλαδη στα κομματα, υπηρχε τουλαχιστον εκει μια ισορροπια, μια σοβαροτητα.
Εκει τι βλεπουμε;
Βλεπουμε αλλα πιο κωμικοτραγικα γεγονοτα.
Εκει υπαρχει απο ιδεολογικος προσυλητισμος, μεχρι ιδεολογικη βαβελ!
Θα ξεκινησω απο το ''δικο'' μου σπιτι, μιλαω για τον ΣΥΡΙΖΑ και θα πω κατι που εχω επανειλλημενα εκφρασει και που δυστυχως καθημερινα επιβεβαιωνεται.
Δεν ειναι και το καλυτερο που μπορεις να κανεις, εχοντας την εντολη του 27% του Ελληνικου λαου, το να προσπαθεις καθημερινα ολο και περισσοτερο λες και καποιο ''κακο'' χερι σε σπρωχνει,να επιβεβαιωνεις με εντελως ερασιτεχνικους χειρισμους, οτι δεν εισαι ετοιμος για το μεγαλο αλμα.
Οταν μιλαμε για πολυγλωσια και ελευθερη εκφραση απο στελεχη, σε καμμια περιπτωση δεν μιλαμε για δικο μας μπαιρακι και διαφορετικη γραμμη πλευσης.
Δυστυχως θα πρεπει να γινει κατανοητο απο ολους, οτι αλλο οι δικες σου θεσεις και οι αναλυσεις γυρω απο ενα συγκεκριμενο θεμα και αλλο η σταθερη θεση ενος κομματος με δυναμικη εξουσιας, που θα επρεπε να υπαρχει, αλλα και αυτη πριν καν ''κατατεθει'' να εχει περασει απο ακτινογραφια και αναλυση.
Δεν θα μπω σε μια γενικη καταθεση αποψεων, θα αναφερθω μονο στο θεμα των χαρατσιων και των αδικων και παρανομων χρεωσεων στη εφορια, οπως ειναι το τελος επιτηδευματος, ο φορος αλληλεγγυης και το χαρατσι της ΔΕΗ, οπου καθημερινα, υπαρχει και διαφορετικη θεση και αποψη, με αποτελεσμα να εχουν πραγματι μπερδευτει οι πολιτες που ειναι ετοιμοι και περιμενουν να τους πεισεις για να συνεχισουν να σε κρατανε ψηλα.
Τακτικες του τυπου, θα μπει, δεν θα μπει, θα αφαιρεθει μονο σε καποιες κοινωνικες ομαδες θα δουμε πως θα εινα τα πραγματα οταν εμεις θα παρουμε την εξουσια, ναι μεν αλλα και αλλες τραμπαλες, μονο να πεισουν δεν μπορουν και να συσυσπειρωσουν τον λαο γυρω απο σενα.
Και θα τελειωσω με μια αναφορα στο ΚΚΕ.
Προσωπικη μου γνωμη ειναι οτι εδω εχουμε την επιτομη της εσωστρεφειας και του δογματισμου.
Οι φιλοι μου του ΚΚΕ, ισως θεωρωντας πως λειτουργουν σαν ενα κομμα που δεν πραγματευεται στην Ελλαδα, η πως θα πρεπει να πορευεται με βαση τις κομματικες βιβλους, διαπραττουν συνεχως ενα εγκλημα.
Ειχαν την ιστορικη ευκαιρια, σε συνεργασια με τις υπολοιπες αριστερες και προοδευτικες δυναμεις, να αλλαξουν την ιστορια, να γραψουν ιστορια και αυτη η ιστορια να ειναι γραμμενη με χρυσα και οχι με μελανα γραμματα, αλλα δυστυχως διαλεξε αλλο δρομο.
Διαλεξε το δρομο της εσωστρεφειας και του εγωισμου και το τραγικο ειναι οτι διαλεξε και λαθος στρατοπεδο, διαλεγοντας να αποστασιοποιθει απο την υπολοιπη αριστερα, θεωρωντας εαυτον ανωτερο, θεωρωντας οτι αυτο και μονο δικαιουται να οικοιοοιειται τους αγωνες της αριστερας και του λαικου κινηματος, θεωρωντας πως ειναι προτιμοτερο να μεινει μονο, ''ασπιλο και μολυντο'', παρα να συσπειρωθει και αυτο στο καλεσμα του Τσιπρα για ενοτητα με στοχο την ανατροπη στις περασμενες εκλογες.
Με βαση λοιπον οσα παραπανω ανεπτυξα, θεωρω οτι ο τιτλος που εχω δωσει σε αυτη τη στηλη, οχι μονο σκληρος δεν ειναι, αλλα βασει αποτελεσματων αντικατοπτριζει απολυτα τη σημερινη μπερδεμενη κατασταση στο χωρο των ''δυναμεων ανατροπης'' και δινει το στιγμα του τι θα πρεπει να αλλαξει για να αρχισει το καραβι να βγαινει απο τη φουρτουνα, πριν καταστραφει.
Τασος Καραγιωργος
Μερος του προβληματος.
ΥΓ. Οταν υπαρχει μια κατασταση αναγκης, οταν για παραδειγμα καιγεται ενα σπιτι, πρωτα φροντιζεις να σωσεις οτι απεμεινε απο αυτο μαζι με τους ενοικους του και μετα συζητας και λυνεις μαζι τους τις οποιες διαφορες σε χωριζουν, δυστυχως ομως εμεις βλεπουμε οτι τη στιγμη που συμβαινει κατι αναλογο, οι περισσοτεροι προσπαθουν πρωτα να λυσουν τις διαφορες τους, αδιαφορωντας και για το σπιτι, αλλα και για τους ανθρωπους που σιγοψηνονται μεσα σ'αυτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου