Του Γιώργου Καισάριου
Πολλοί νομίζουν ότι οι Γερμανοί και οι Ευρωπαίοι έψαχναν ευκαιρία για να κυνηγήσουν το μαύρο χρήμα στην Κύπρο ή ότι έχουν κάτι προσωπικό με εμάς. Κάνουν λάθος.
Η αλήθεια είναι ότι αν η Κύπρος δεν είχε πρόβλημα, δεν θα έλεγε και δεν θα έκανε κανείς τίποτα. Παρομοίως, αν ποτέ βρεθεί το Λουξεμβούργο σε παρόμοια κατάσταση, να είσαστε σίγουροι ότι η Ευρώπη θα ακολουθήσει την ίδια συνταγή.
Το πρόβλημα στην Ευρώπη, που έχω αναλύσει σε παλιότερα άρθρα πολλές φορές, είναι ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν.
Πολλοί νομίζουν ότι οι Γερμανοί και οι Ευρωπαίοι έψαχναν ευκαιρία για να κυνηγήσουν το μαύρο χρήμα στην Κύπρο ή ότι έχουν κάτι προσωπικό με εμάς. Κάνουν λάθος.
Η αλήθεια είναι ότι αν η Κύπρος δεν είχε πρόβλημα, δεν θα έλεγε και δεν θα έκανε κανείς τίποτα. Παρομοίως, αν ποτέ βρεθεί το Λουξεμβούργο σε παρόμοια κατάσταση, να είσαστε σίγουροι ότι η Ευρώπη θα ακολουθήσει την ίδια συνταγή.
Το πρόβλημα στην Ευρώπη, που έχω αναλύσει σε παλιότερα άρθρα πολλές φορές, είναι ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν.
Η ρίζα του κακού βρίσκεται στο ότι όλα τα κράτη έχουν δυο βασικά προβλήματα:
1) Είτε έχουν υπερβολικό κρατικό χρέος, που αργά ή γρήγορα δεν θα μπορούν να εξυπηρετήσουν.
2) Η έχουν έναν διογκωμένο τραπεζικό τομέα, όπουon a mark to market basis, οι ισολογισμοί του έχουν μια τρύπα μεγαλύτερη από το Ελβετικό τυρί.
Στην πρώτη περίπτωση η συνταγή είναι κούρεμα του κρατικού χρέους. Αυτό συνεπάγεται ότι κάποιοι θα χάσουν λεφτά, συμπεριλαμβανομένων ασφαλιστικών ταμείων, τραπεζών, ασφαλιστικών εταιρειών και ιδιωτών.
Στην δεύτερη περίπτωση, η συνταγή θα είναι αυτή της Λαϊκής, διαγραφή τραπεζικών ομολογιών (υβριδικές ομολογίες) και κούρεμα καταθέσεων άνω των 100.000 ευρώ, έτσι ώστε οι υποχρεώσεις των τραπεζών προς την αγορά να μειωθούν για να καταστούν οι τράπεζες βιώσιμες.
Ο λόγος που εκτιμώ ότι θα γίνουν όλα αυτά είναι διότι απλά οι φορολογούμενοι (τα κράτη δηλαδή) δεν μπορούν πλέον να αναλάβουν όλες αυτές τις υποχρεώσεις όπως παλιότερα. Τα πράγματα είναι πολύ απλά, δεν βγαίνουν τα μαθηματικά.
Πως μπορεί να αποφύγουμε αυτό θα ερωτώνται ορισμένοι; Η απάντηση είναι ότι δεν γίνεται να το αποφύγουμε. Η διάβρωση των ιδίων κεφαλαίων του τραπεζικού σύστημα (on a mark to market basis να τονίσω) έχει προχωρήσει πάρα πολύ για να μπορεί η ζημιά αυτή να μπαλωθεί ή για να παριστάνουμε πλέον ότι δεν υπάρχει.
Προ ημερών σας ανέφερα για τις δυο τράπεζες στη Δανία και μια στην Ολλανδία που έσκασαν με τεράστιες ζημιές για την αγορά (όχι για το κράτος). Η αλήθεια είναι ότι έχουν σκάσει και πολλές άλλες τράπεζες ανά την Ευρώπη όλη, αλλά δεν είχαμε κούρεμα καταθέσεων, διότι προθυμοποιήθηκαν οι φορολογούμενοι (εις αγνοία τους να τονίσω) να αναλάβουν αυτές τις ζημιές.
Το παραμύθι του ασφαλούς καταφύγιου αγαπητέ αναγνώστη πλέον έχει τελειώσει και οι ζημιές από εδώ και στο εξής θα απορροφώνται στην αγορά. Και με τον όρο αγορά εννοούμε νομικά και φυσικά πρόσωπα.
Είναι αυτό το τέλος της Ευρώπης; Κάθε άλλο, διότι είναι ο μοναδικός τρόπος για να αποκατασταθούν οι ισορροπίες και η εμπιστοσύνη της αγοράς στο σύστημα και στο ότι οι ισολογισμοί των τραπεζών είναι σωστοί και μπορεί η αγορά να τους εμπιστευτεί.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Σημαίνει ότι τα επόμενα χρόνια όλοι θα γίνουμε πιο φτωχοί. Πιο φτωχοί όμως σε σχέση με αυτά που νομίζουμε ότι έχουμε, διότι δεν τα έχουμε, διότι στην πραγματικότητα αυτά που νομίζουμε ότι έχουμε είναι ουσιαστικά cyber money στους τραπεζικούς μας λογαριασμούς τίποτα παραπάνω.
Η ώρα να προσγειωθεί η Ευρώπη στην πραγματικότητα είναι εδώ και η Κύπρος είναι μόνο η αρχή ...
1) Είτε έχουν υπερβολικό κρατικό χρέος, που αργά ή γρήγορα δεν θα μπορούν να εξυπηρετήσουν.
2) Η έχουν έναν διογκωμένο τραπεζικό τομέα, όπουon a mark to market basis, οι ισολογισμοί του έχουν μια τρύπα μεγαλύτερη από το Ελβετικό τυρί.
Στην πρώτη περίπτωση η συνταγή είναι κούρεμα του κρατικού χρέους. Αυτό συνεπάγεται ότι κάποιοι θα χάσουν λεφτά, συμπεριλαμβανομένων ασφαλιστικών ταμείων, τραπεζών, ασφαλιστικών εταιρειών και ιδιωτών.
Στην δεύτερη περίπτωση, η συνταγή θα είναι αυτή της Λαϊκής, διαγραφή τραπεζικών ομολογιών (υβριδικές ομολογίες) και κούρεμα καταθέσεων άνω των 100.000 ευρώ, έτσι ώστε οι υποχρεώσεις των τραπεζών προς την αγορά να μειωθούν για να καταστούν οι τράπεζες βιώσιμες.
Ο λόγος που εκτιμώ ότι θα γίνουν όλα αυτά είναι διότι απλά οι φορολογούμενοι (τα κράτη δηλαδή) δεν μπορούν πλέον να αναλάβουν όλες αυτές τις υποχρεώσεις όπως παλιότερα. Τα πράγματα είναι πολύ απλά, δεν βγαίνουν τα μαθηματικά.
Πως μπορεί να αποφύγουμε αυτό θα ερωτώνται ορισμένοι; Η απάντηση είναι ότι δεν γίνεται να το αποφύγουμε. Η διάβρωση των ιδίων κεφαλαίων του τραπεζικού σύστημα (on a mark to market basis να τονίσω) έχει προχωρήσει πάρα πολύ για να μπορεί η ζημιά αυτή να μπαλωθεί ή για να παριστάνουμε πλέον ότι δεν υπάρχει.
Προ ημερών σας ανέφερα για τις δυο τράπεζες στη Δανία και μια στην Ολλανδία που έσκασαν με τεράστιες ζημιές για την αγορά (όχι για το κράτος). Η αλήθεια είναι ότι έχουν σκάσει και πολλές άλλες τράπεζες ανά την Ευρώπη όλη, αλλά δεν είχαμε κούρεμα καταθέσεων, διότι προθυμοποιήθηκαν οι φορολογούμενοι (εις αγνοία τους να τονίσω) να αναλάβουν αυτές τις ζημιές.
Το παραμύθι του ασφαλούς καταφύγιου αγαπητέ αναγνώστη πλέον έχει τελειώσει και οι ζημιές από εδώ και στο εξής θα απορροφώνται στην αγορά. Και με τον όρο αγορά εννοούμε νομικά και φυσικά πρόσωπα.
Είναι αυτό το τέλος της Ευρώπης; Κάθε άλλο, διότι είναι ο μοναδικός τρόπος για να αποκατασταθούν οι ισορροπίες και η εμπιστοσύνη της αγοράς στο σύστημα και στο ότι οι ισολογισμοί των τραπεζών είναι σωστοί και μπορεί η αγορά να τους εμπιστευτεί.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Σημαίνει ότι τα επόμενα χρόνια όλοι θα γίνουμε πιο φτωχοί. Πιο φτωχοί όμως σε σχέση με αυτά που νομίζουμε ότι έχουμε, διότι δεν τα έχουμε, διότι στην πραγματικότητα αυτά που νομίζουμε ότι έχουμε είναι ουσιαστικά cyber money στους τραπεζικούς μας λογαριασμούς τίποτα παραπάνω.
Η ώρα να προσγειωθεί η Ευρώπη στην πραγματικότητα είναι εδώ και η Κύπρος είναι μόνο η αρχή ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου