Επίσης παρατηρώ ότι οι συλλογικότητες αυτές και τα φυσικά πρόσωπα που τις εκπροσωπούν, είναι τα ίδια πρόσωπα, είναι φίλοι, σύντροφοι και συναγωνιστές που επί τρία χρόνια βρίσκονται στο μέτωπο των ειρηνοδικείων, παράλληλα δε είναι και τα ίδια που σε αυτή τη διαδρομή έχουν απορρίψει επαννειλημένα και για διαφορετικούς λόγους ο κάθε χώρος τις προσπάθειες που σαν κίνημα ΑΛ.ΑΝΥ.Α έχουμε καταβάλλει με διαρκείς παραινέσεις, συζητήσεις και συγκεκριμένες προτάσεις, για τη δημιουργία ενός μετώπου Αντίστασης, διεκδίκησης και Ανατροπής σε παναττικό με προοπτική πανελλαδικό επίπεδο και με ''ειδικό σκοπό'' την προσέλκυση τόσο ενεργών όσο και μη ενεργών πολιτών'' που έχουν απαξιώσει και γυρίσει τη πλάτη στο λαικό κίνημα το οποίο δικαιολογημένα έχουν συνδέσει με προσωπικά οφέλη, χτίσιμο βιογραφικών μέσα από μαζικούς αγώνες και φυσικά με κόμματικά επιτελεία που κινούν τα νήματα και δρομολογούν εξελίξεις σύμφωνα με το τι θέλουν να πετύχουν σε κάθε περίοδο.
Ενα κίνημα όμως που μπροστά, θα είναι άνθρωποι του ακηδεμόνευτου και αδέσμευτου λαικού κινήματος και όχι τα κόμματα, τα οποία όμως σαν ελάχιστη υποχρέωση που έχουν στο να συμβάλλουν σε αυτό θα ήταν να ακολουθούν και να στηρίζουν χωρίς να επιδιώξουν να καπελώσουν για ακόμη μια φορά
κάτι που είναι αναγκαίο να γίνεται για να υπάρξει κοινωνική στήριξη και πολιτικές εξελίξεις που θα προσδώσουν οφέλη.
Ενα κίνημα που έφτανε στη πηγή και δεν έπινε νερό τελικά, για ''πολύ συγκεκριμένους λόγους'' ''αδειάζοντας κάθε προσπάθεια που καταβάλλαμε'' προς το σκοπό αυτό και που τελικά ποτέ δεν έγινε.
Γιατί άραγε μέχρι τώρα όχι και σήμερα ναι;
Εχουν άραγε ωριμάσει τόσο οι συνθήκες σήμερα;
Και γιατί τόσο άδειασμα και απαξίωση μέχρι τώρα και σήμερα τόση λαχτάρα;
Ποτέ δεν ''έκρυβα λόγια'' και πάντα μιλούσα ξεκάθαρα, χωρίς περιστροφές και φυσικά χωρίς να έχω ''υποχρεώσεις και δεσμεύσεις προς τρίτους αφού πάντα ήμουν αδέσμευτος και χωρίς άνωθεν εξαρτήσεις''.
Το ρεζουμέ στην ιστορία μας είναι η μοιρασιά της πίτας......όπως νομίζουν.
Και η πλειοδοσία Αλληλεγγύης αυτόματα μετατρέπεται σε πλειοδοσία ματαιοδοξίας και δημιουργική αφέλεια, βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης και της εξουσίας που τρίβουν τα χέρια απο ικανοποίηση διακρίνοντας ότι τα πάντα πάνε σύμφωνα με όσα προέβλεπαν και σχεδίασαν, βρίσκοντας τους καλύτερους σύμμαχους στο δρόμο προς τη παράδοση της σκυτάλης στην .....''επάρετο δεξιά'' που επιστρέφει δικαιωμένη καβάλα στο άλογο και νομιμοποιημένη να ξεσκίσει ότι ακόμα έχει απομείνει.
Το έργο το έχουμε ξαναδεί τα προηγούμενα χρόνια στο μέτωπο των διοδίων όπου από κάποια στιγμή και αφού το μέτωπο απόκτησε δυναμική, παρακολουθούσαμε πασαρέλες και περιφερόμενους θίασους από κομματικά επιτελεία που υπόσχοταν κατάργηση των διοδίων και φυλάκιση των αρμοδίων που υπέγραφαν ''χαριστικές συμβάσεις παραχώρησης'' σε βάρος του δημοσίου και του λαού και σήμερα ευλογούν τις προηγούμενες συμβάσεις και υπογράφουν και άλλες χειρότερες.
Το είδαμε στη τελευταία πράξη σαν αντιπολίτευση της σημερινής συγκυβέρνησης, με νέες πασαρέλες και νέους θίασους στα ειρηνοδικεία της χώρας από απίθανους τύπους- κομήτες, όπου οι σημερινοί εξουσιαστές-υπέρμαχοι της νομιμότητας ''έσωζαν σπίτια και υπόσχοταν κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη καπηλεύοντας αγώνες που διαρκούν μέχρι και σήμερα προσεταριζόμενοι τις δράσεις μας προκειμένου να εισπράξουν και να εξαργυρώσουν την υπεραξία τους, με τα γνωστά αποτελέσματα που όλοι γνωρίζουμε άριστα.
Το βλέπουμε και σήμερα, όπου τα ειρηνοδικεία και μετά το ''άρωμα εκλογών'' ξαναγίνανε χώροι πλειοδοσίας αλληλεγγύης και παράλληλα με το ''τερπνόν της υπόθεσης'' που είναι η πολιτική Ανυπακοή και η αναμφισβήτητη Αντίσταση, υπάρχει και ''το οφέλιμον του είμαι και εγώ εδώ'', χωρίς αυτό φυσικά να αποτελεί έγκλημα, αλλά στην εξίσωση του ''εμείς με το εγώ και του το λαικό κίνημα με το κόμμα μου'', όταν υπερισχύει το εγώ και το κόμμα μου το αποτέλεσμα έχει αρνητικό πρόσημο και η απαξίωση από τη κοινή γνώμη που παρακολουθεί τις εξελίξεις είναι δεδομένη.
Και φυσικά όλοι θεωρώ ότι το διακρίνουμε.
Στο προκείμενο τώρα.
Οταν κάποιος επιθυμεί ειλικρινά να υφάνει σε ένα νέο καμβά και να δημιουργήσει ένα μοναδικό έργο, το τελευταίο που μπορεί να σκεφτεί είναι να το επιχειρήσει με τα ίδια παλιά και εκ των πραγμάτων φθαρμένα υλικά και τον ίδιο τρόπο ύφανσης που παρήγαγε ένα έργο τέχνης παρωχημένο και βαρετό και καθόλου ελκυστικό και θελκτικό και φυσικά καταδικασμένο σε απόρριψη και
αποτυχία.
Τάσος Καραγιώργος
Κίνημα ΑΛ.ΑΝΥ.Α (ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου