Η καμψη των κινηματων ανατροπης, ειναι επακολουθο του εκφυλισμου της κοινωνιας, της αλλοτριωσης του εργατικου κινηματος και της συνεχους φθινουσας πορειας και της ελλειψης καθαρης γραμμης και πειστικου λογου των κομματων της αντιπολιτευσης και ειδικα του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ.
Πολυς λογος και πολλες αναλυσεις γινονται το τελευταιο διαστημα, για την ''παραδοση'' κατα καποιον τροπο των οπλων απο πλευρας του γενικου κινηματος, στη κρισιμοτερη ισως καμπη της μαχης, μιας ανισης και διαρκους μαχης που δινεται τα τρια τελευταια χρονια απεναντι σε εναν αντιπαλο που μπορει να μεταμορφωνεται ανα πασα στιγμη, να ξεγελα τους παρεπιδημουντες στη χωρα και κατω απο το μανδυα ποτε της δημοκρατιας και ποτε της εθνικης αναγκης, να εγκλωβιζει τους πολιτες εξοντωνοντας τους αργα αλλα σταθερα, χωρις πλεον να ανοιγει ρουθουνι.
Το κινημα ολο αυτο το διαστημα, εδωσε ατελειωτες μαχες, αλλες κερδισε, αλλες εχασε, αλλα παλεψε κατω απο συνθηκες οχι απλα αντιξοες αλλα πολλες φορες επικινδυνες.
Το ειδαμε παντου οπου υπηρχε διεκδικηση και αδικια.
Το ειδαμε στις πλατειες, στους δρομους, στα διοδια, στις εφοριες, στ ΔΕΗ, στις Σκουριες, στη Κερατεα, διπλα σε απεργους ολων των κλαδων, το ειδαμε παντου.
Ομως αυτο δεν αρκει.
Και οχι μονο δεν αρκει, αλλα υπαρχει και αλλη μια παραμετρος που ειναι και η βασικοτερη.
Το κινημα προδοθηκε και ''λεηλατηθηκε'' απο ολους.
Ναι, οσο και αν αυτο ακουγεται σκληρο, ειναι η πραγματικοτητα.
Αποδειξη αυτου, ειναι η απλη ''παρακολουθηση'' των πραγματων, που μας δινει με μαθηματικη ακριβεια την αληθεια.
Απο τη στιγμη που ενα κομματι της κοινωνιας, ''το ομορφοτερο κομματι της Ελληνικης κοινωνιας'' που ειναι οι αγωνιστες του κινηματος ειναι επι μακρον παντου και παντα, διπλα σε οποιον και οτι χρειαζοταν στηριξη, δειχνοντας αλληλεγγυη και αυταπαρνηση με ανιδιοτελεια και απιστευτο παθος και διψα για κοινωνικη δικαιοσυνη , Ελευθερια και ''πραγματικη Δημοκρατια'', το λιγοτερο που θα περιμενε απο τους ''υπολοιπους'' θα ηταν τουλαχιστον η......ανταποδοση τουλαχιστον ενος μικρου μερους της προσφορας.
Ειδατε εσεις καπου κατι τετοιο;
Ειδατε καπου σε καποιο μετεριζι του αγωνα, καποιου ειδους στηριξης του κινηματος απο συνδικατα, σωματεια και καθε ειδους συντεχνιας;
Αντιθετως, γινοταν ακριβως οτι επρεπε να γινει για να ''τρυγηθει'' το κινημα και ανεξαρτητως του αποτελεσματος της διεκδικησης που ειχε ο καθε κλαδος, μολις τελειωνε το ''εργο που τους αφορουσε'' τελειωνε και η υποχρεωση τους για αγωνα, διεκδικηση, μαχη.
Καπως ετσι ειναι συμβαινει και με τη ''συμμετοχη'' των κομματων της αντιπολιτευσης.
Ξερετε, η αναγκη πολιτικης στηριξης του κινηματος ειναι κατι παραπανω απο επιτακτικη.
Και οταν λεμε πολιτικης στηριξης, δεν εννοουμε βεβαια τις απλες δηλωσεις στηριξης του αγωνα του κινηματος, αλλα την ολοκληρωτικη ταυτιση των αγωνων του κινηματος με τις δυναμεις της αριστερας, το αγκαλιασμα και η απολυτη καλυψη τους, με καθαρο και αδιαμφισβητητο τροπο.
Κατι τετοιο θα εδινε το απολυτο στιγμα της αντιπολιτευσης σε σχεση με την επομενη μερα και θα διελυε και το παραμικρο ψηγμα αμφισβητησης των πραγματικων προθεσεων της.
Μονον ετσι θα γινει συνειδηση των εχθρων της Δημοκρατιας μας αλλα και των πολιτων- παρατηρητων των τεκταινομενων, οτι ο αγωνας που δινεται σε αυτο το επιπεδο, ειναι οχι μονο δικαιος, αλλα εχει και την ουσιαστικη στηριξη της κυβερνωσας αριστερας, κατι που θα εδινε και φτερα στα ποδια του κινηματος, αλλα και εμπνευση στους ταλαντευομενους και φοβισμενους ψηφοφορους για το προς τα που θα πρεπι να γειρουν στις επομενες βουλευτικες εκλογες που θα ειναι και οι κρισιμοτερες για το μελλον του τοπου και της κοινωνιας.
Σε καθε περιπτωση οπως εξελλισονται τα πραγματα, η φθινουσα πορεια των αγωνων, η διαφαινομενη ''απολυτη υποταγη'' και η παραδοχη του ΟΤΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ειναι κατι παραπανω απο φυσιολογικη, αρκει ομως να μην γινει και δεδομενη....
Πολυς λογος και πολλες αναλυσεις γινονται το τελευταιο διαστημα, για την ''παραδοση'' κατα καποιον τροπο των οπλων απο πλευρας του γενικου κινηματος, στη κρισιμοτερη ισως καμπη της μαχης, μιας ανισης και διαρκους μαχης που δινεται τα τρια τελευταια χρονια απεναντι σε εναν αντιπαλο που μπορει να μεταμορφωνεται ανα πασα στιγμη, να ξεγελα τους παρεπιδημουντες στη χωρα και κατω απο το μανδυα ποτε της δημοκρατιας και ποτε της εθνικης αναγκης, να εγκλωβιζει τους πολιτες εξοντωνοντας τους αργα αλλα σταθερα, χωρις πλεον να ανοιγει ρουθουνι.
Το κινημα ολο αυτο το διαστημα, εδωσε ατελειωτες μαχες, αλλες κερδισε, αλλες εχασε, αλλα παλεψε κατω απο συνθηκες οχι απλα αντιξοες αλλα πολλες φορες επικινδυνες.
Το ειδαμε παντου οπου υπηρχε διεκδικηση και αδικια.
Το ειδαμε στις πλατειες, στους δρομους, στα διοδια, στις εφοριες, στ ΔΕΗ, στις Σκουριες, στη Κερατεα, διπλα σε απεργους ολων των κλαδων, το ειδαμε παντου.
Ομως αυτο δεν αρκει.
Και οχι μονο δεν αρκει, αλλα υπαρχει και αλλη μια παραμετρος που ειναι και η βασικοτερη.
Το κινημα προδοθηκε και ''λεηλατηθηκε'' απο ολους.
Ναι, οσο και αν αυτο ακουγεται σκληρο, ειναι η πραγματικοτητα.
Αποδειξη αυτου, ειναι η απλη ''παρακολουθηση'' των πραγματων, που μας δινει με μαθηματικη ακριβεια την αληθεια.
Απο τη στιγμη που ενα κομματι της κοινωνιας, ''το ομορφοτερο κομματι της Ελληνικης κοινωνιας'' που ειναι οι αγωνιστες του κινηματος ειναι επι μακρον παντου και παντα, διπλα σε οποιον και οτι χρειαζοταν στηριξη, δειχνοντας αλληλεγγυη και αυταπαρνηση με ανιδιοτελεια και απιστευτο παθος και διψα για κοινωνικη δικαιοσυνη , Ελευθερια και ''πραγματικη Δημοκρατια'', το λιγοτερο που θα περιμενε απο τους ''υπολοιπους'' θα ηταν τουλαχιστον η......ανταποδοση τουλαχιστον ενος μικρου μερους της προσφορας.
Ειδατε εσεις καπου κατι τετοιο;
Ειδατε καπου σε καποιο μετεριζι του αγωνα, καποιου ειδους στηριξης του κινηματος απο συνδικατα, σωματεια και καθε ειδους συντεχνιας;
Αντιθετως, γινοταν ακριβως οτι επρεπε να γινει για να ''τρυγηθει'' το κινημα και ανεξαρτητως του αποτελεσματος της διεκδικησης που ειχε ο καθε κλαδος, μολις τελειωνε το ''εργο που τους αφορουσε'' τελειωνε και η υποχρεωση τους για αγωνα, διεκδικηση, μαχη.
Καπως ετσι ειναι συμβαινει και με τη ''συμμετοχη'' των κομματων της αντιπολιτευσης.
Ξερετε, η αναγκη πολιτικης στηριξης του κινηματος ειναι κατι παραπανω απο επιτακτικη.
Και οταν λεμε πολιτικης στηριξης, δεν εννοουμε βεβαια τις απλες δηλωσεις στηριξης του αγωνα του κινηματος, αλλα την ολοκληρωτικη ταυτιση των αγωνων του κινηματος με τις δυναμεις της αριστερας, το αγκαλιασμα και η απολυτη καλυψη τους, με καθαρο και αδιαμφισβητητο τροπο.
Κατι τετοιο θα εδινε το απολυτο στιγμα της αντιπολιτευσης σε σχεση με την επομενη μερα και θα διελυε και το παραμικρο ψηγμα αμφισβητησης των πραγματικων προθεσεων της.
Μονον ετσι θα γινει συνειδηση των εχθρων της Δημοκρατιας μας αλλα και των πολιτων- παρατηρητων των τεκταινομενων, οτι ο αγωνας που δινεται σε αυτο το επιπεδο, ειναι οχι μονο δικαιος, αλλα εχει και την ουσιαστικη στηριξη της κυβερνωσας αριστερας, κατι που θα εδινε και φτερα στα ποδια του κινηματος, αλλα και εμπνευση στους ταλαντευομενους και φοβισμενους ψηφοφορους για το προς τα που θα πρεπι να γειρουν στις επομενες βουλευτικες εκλογες που θα ειναι και οι κρισιμοτερες για το μελλον του τοπου και της κοινωνιας.
Σε καθε περιπτωση οπως εξελλισονται τα πραγματα, η φθινουσα πορεια των αγωνων, η διαφαινομενη ''απολυτη υποταγη'' και η παραδοχη του ΟΤΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ειναι κατι παραπανω απο φυσιολογικη, αρκει ομως να μην γινει και δεδομενη....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου