Θέλοντας να κάνω μια αποτίμηση της χθεσινής συμφωνίας με την τετράμηνη παράταση της δανειακής σύμβασης ,στα πλαίσια της ''υποχρέωσής μου'' σαν ενεργός πολίτης που ''ψιλοασχολείται και με τα κοινά του τόπου με άμεσο μάλιστα τρόπο'' βγάζω το εξής αμιγώς πολιτικό συμπέρασμα.
Η χθεσινή συμφωνία, αποτελεί μία ήττα της κυβέρνησης, τόσο σε πολιτικό οσο και σε στρατηγικό επίπεδο.
Σε επίπεδο πολιτικής, θα έχει άμεση αρνητική επίπτωση προς τους ψηφοφόρους άλλων κομμάτων που μετεκλογικά ''αγκάλιασαν τη κυβέρνηση και συσπειρώθηκαν γύρω απο αυτή'' κατακλύζωντας τις πλατείες της χώρας σε ένδειξη συμπαράστασης προς μία κυβέρνηση ''που επιτέλους έδειχνε να μην ενδίδει σε πιέσεις'', να τηρεί τις προεκλογικές εξαγγελίες της και να δείχνει οτι επιτέλους μια κυβέρνηση τολμά να κάνει το διαφορετικό, να κάνει ρήξεις, να εκτίθεται και να ρισκάρει, έχοντας σαν μοναδικό γνώμωνα το συμφέρον του τόπου και του λαού με οποιοδήποτε κόστος.
Επίσης η συφωνία αυτή, προφανώς θα φρενάρει και κάποιες ουσιαστικές κινήσεις που είχαν δρομολογηθεί και που απώτερο στόχο είχαν την οσο το δυνατον μετάβαση μας προς την κανονικότητα, την ουσιαστική δηλαδή καλυτέρευση των κοινωνικών συνθηκών, κάτι που όλοι γνωρίζουμε τι σημαίνει.
Σε στρατηγικό επίπεδο, θεωρώ οτι αυτή η εξέλιξη κάνει πλέον πιο ευάλωτη, προβλέψιμη και οχι σε θέση ισχύος την κυβέρνηση, αφού παρά τους εμφανώς καλύτερους όρους που ''αποσπάσαμε'' απο αυτή τη συμφωνία, η βάση της, ο προσανατολισμός και ο άξονας γύρω απο τον οποίο κινείται, είναι τραπεζοκεντρικός, ευρωκεντρικός και δίνει προτεραιότητα στους αριθμούς, κάτι που μάλλον προς συντηρητική παρά σε προοδευτική κατεύθυνση κινείται.
Η χθεσινή συμφωνία, αποτελεί μία ήττα της κυβέρνησης, τόσο σε πολιτικό οσο και σε στρατηγικό επίπεδο.
Σε επίπεδο πολιτικής, θα έχει άμεση αρνητική επίπτωση προς τους ψηφοφόρους άλλων κομμάτων που μετεκλογικά ''αγκάλιασαν τη κυβέρνηση και συσπειρώθηκαν γύρω απο αυτή'' κατακλύζωντας τις πλατείες της χώρας σε ένδειξη συμπαράστασης προς μία κυβέρνηση ''που επιτέλους έδειχνε να μην ενδίδει σε πιέσεις'', να τηρεί τις προεκλογικές εξαγγελίες της και να δείχνει οτι επιτέλους μια κυβέρνηση τολμά να κάνει το διαφορετικό, να κάνει ρήξεις, να εκτίθεται και να ρισκάρει, έχοντας σαν μοναδικό γνώμωνα το συμφέρον του τόπου και του λαού με οποιοδήποτε κόστος.
Επίσης η συφωνία αυτή, προφανώς θα φρενάρει και κάποιες ουσιαστικές κινήσεις που είχαν δρομολογηθεί και που απώτερο στόχο είχαν την οσο το δυνατον μετάβαση μας προς την κανονικότητα, την ουσιαστική δηλαδή καλυτέρευση των κοινωνικών συνθηκών, κάτι που όλοι γνωρίζουμε τι σημαίνει.
Σε στρατηγικό επίπεδο, θεωρώ οτι αυτή η εξέλιξη κάνει πλέον πιο ευάλωτη, προβλέψιμη και οχι σε θέση ισχύος την κυβέρνηση, αφού παρά τους εμφανώς καλύτερους όρους που ''αποσπάσαμε'' απο αυτή τη συμφωνία, η βάση της, ο προσανατολισμός και ο άξονας γύρω απο τον οποίο κινείται, είναι τραπεζοκεντρικός, ευρωκεντρικός και δίνει προτεραιότητα στους αριθμούς, κάτι που μάλλον προς συντηρητική παρά σε προοδευτική κατεύθυνση κινείται.